هستی و نیستی در زندگینامه نویسی سارتر ها شرارت ی ژان ژنه

ژان پل سارتر در اثری با عنوان ژنه مقدس، بازیگر و رنج کشیده، تفسیری از زندگی ژان ژنه ارائهمی دهد. ژان ژنه در ابتدا چیزی نبود جز یکی از یلی م ها ون سارق و شروری که جوامع هر روزه تولیدکرده و سپس با تخصیص بودجه ای برای امنیت خود به زندان یم فرستند تا از هیولاهایی که خودساخته اند در امان باشند. ولی صداقت و عزت نفس این کودک روستایی ناجی او می شود: هدف ومقصدی که دیگران برای او در نظر گرفته اند، او یم پندارد و با غرور اعلام می کند که هدف و مقصدخود اوست نه دیگران؛ خود اوست که می خواسته و می خواهد آن سارق و شروری باشد که دیگرانمی گویند که هست. با این اقدام او در مسیری تاریک گام می نهد که پس از فراز و نشیب های فراوان وعبور از گردنه های شرارت و جرم و جنایت به آفرینش شعر، رمان، نمایشنامه و در نهایت به شهرت اوختم می شود. ژان ژنه مصداق این گفته سارتر می شود که مهم نیست دیگران از ما چه بسازند، مهم ایناست که بر اساس آنچه دیگران از ما ساخته اند ما خود از خودمان چه بسازیم. در این گفتار برآنیم تا بامعرفی مفاهیم اصولی فلسفه سارتر، جنبه های هستی شناختی این زندگینامه را بررسی کنیم

کلیدواژه ها:

هستی و نیستی ، خیر و شر ، جامعه ، ادبیات شرورانه