تاثیر رفتار تنش - کرنش پوشش های رویه خودرو بر مقاومت به خش پذیری آنها طی کارواش

بررسی فرایند ایجاد خش نشان می دهد که عوامل خراشنده بعد از نفوذ در پوشش ضمن حرکت در داخل آن تنش های کششی و فشاری به ترتیب در پشت و جلوی عامل خراشنده بر پوشش اعمال می کنند چگونگی پاسخ پوشش به این تنش ها تعیین کننده نوع خش ایجاد شده در آنها است همچنین چگونگی پاسخ خود تحت تاثیر ویژگی های ویسکوالاستیک پوشش ، دما و نرخ اعمال تنش توسط عامل ایجاد کننده خش است بر این اساس به نظر می رسد که بررسی الگوهای رفتاری تنش - کرنش پوشش ها و عوامل حاصل از آن می تواند برای پیش بینی مقاومت به خش پذیری و نیز نوع خش های ایجاد شده در پوشش مورد استفاده قرار گیرد لذا در این مقاله سعی شده است تاثیر رفتار تنش - کرنش پوشش های رویه خودرو بر عملکرد مقاومت به خش پذیری آنها مورد بررسی قرار گیرد و با توجه به کاربرد گسترده کارواش های آزمایشگاهی برای ارزیابی مقاومت به خش پذیری پوشش های خودرو، این آزمایش به عنوان مرجعی برای مقایسه در نظر گرفته شده است نتایج مطالعات انجام شده نشان می دهد که کاهش مدول یانگ و تنش تسلیم و افزایش چقرمگی پوشش می تواند موجب بهبود مقاومت به خش پذیری آن طی کارواش گردد. به هر حال وابسته بودن نتایج حاصل از آزمایش کشش به نرخ کرنش و دما در برخی موارد برقراری ارتباط میان نتایج این آزمایش با کارواش را با مشکلاتی همراه کرده است که رفع آن مستلزم انجام آزمایش کشش در نرخ کرنش بالا و یا دماهای پایین است که مقادیر دقیق آنها با استفاده از معادله WLF قابل محاسبه هستند همچنین لحاظ کردن قابلیت ترمیم خش های پلاستیک در اثر افزایش دما می تواند موجب حصول داده های واقعی تر در انواع کارواش ها گردد.

کلیدواژه ها:

پوشش های رویه خودرو ، مقاومت به خش پذیری ، کارواش ، آزمایش کشش ، رفتار تنش - کرنش ، معادله WLF