بررسی تاثیر میراگر خارجی الکترورئولوژیکال بر رفتار کمانش دینامیکی صفحه فلزی

در این مقاله، کمانش دینامیکی صفحه فلزی با استفاده از روش المان محدود مورد بررسی قرار میگیرد. به منظور بهبود نواحی پایداری صفحه، از یک میراگر خارجی الکترورئولوژیکال استفاده شده است. سیالات الکترورئولوژیکال دستهای از سیالات هستند که خصوصیات مکانیکی آن ها با اعمال میدان الکتریکی در کسری از ثانیه تغییر میکند. در مدل میراگر الکترورئولوژیکال، رفتار پس از تسلیم سیال هوشمند (مدل بینگهام) و مد فشاری آن مورد استفاده قرار گرفته است. به منظور حل معادله حاکم بر سازه هوشمند و یافتن نواحی پایداری آن، از روش نیومارک استفاده شده است. در هنگام طراحی میراگر، با تغییر در برخی از پارامترها میتوان نواحی پایداری سازه را تغییر داد. تغییر پارامترهای میزان ولتاژ اعمالی به الکترودها، شعاع الکترودها و فاصل ه نسبی اولیه الکترودها در میراگر الکترورئولوژیکال میتواند منجر به تغییرات پایداری سازه شود. نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان میدهد که هر چه شدت میدان الکتریکی بیشتر، فاصله نسبی اولیه بین الکترودها کمتر و شعاع الکترودهای میراگر الکترورئولوژیکال بیشتر باشد، پایداری سازه افزایش مییابد.

کلیدواژه ها:

صفحه فلزی ، پایداری دینامیکی ، سیال الکترورئولوژیکال.(ER)