رابطه بین سبکهای یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختردبیرستانی شهراصفهان

هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین سبک یادگیری دانش آموزان دبیرستانی و پیشرفت تحصیلی آنان بود. جامعه آماری پژوهش شامل 3483 نفر از دانش آموزان دختر دبیرستانی ناحیه 5 اصفهان در سال تحصیلی89 ـ 88 می شود که تعداد 350 نفر آنان با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه کرجسی و مورگانبه عنوان نمونه و به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. روش تحقیق از نوع توصیفی ـ پیمایشی و ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه شاخص سبک های یادگیری فلدر و سولومان بود. ضرایب پایایی پرسشنامه به روش باز آزمایی برای بعد حسی ـ شهودی 0/86،بعد فعال ـ تاملی 0/84، بعد دیداری ـ کلامی 0/86و برای بعد متوالی ـ کلی 0/82 به دست آمد. روایی پرسشنامه توسط فلدر و ساپرلین تایید شده است. با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که سبک یادگیری شهودی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رشته ادبیات، و سبک یادگیری کلی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رشته تجربی رابطه معنادار دارد. سایر سبک های یادگیری رابطه معناداری را با پیشرفت تحصیلی نشان نداد. تحلیل رگرسیون چند گانه نشان داد که بهترین پیش بینی کننده پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در رشته ادبیات، سبک یادگیری شهودی و در رشته علوم تجربی سبک یادگیری کلی است.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، سبک یادگیری ، حسی ، شهودی ، دیداری ، کلامی ، فعال ، تاملی ، متوالی ، کلی