مقایسه تأثیر روش تدریس حل مسأله با روش تدریس کاوشگری بر مهارتهای حل مسأله اجتماعی دانش آموزان دختر در درس علوم اجتماعی پایه پنجم ابتدایی

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 750

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JSR-2-9_006

تاریخ نمایه سازی: 5 خرداد 1395

چکیده مقاله:

هدف پژوهش بررسی تاثیر روش های تدریس فعال بر مهارت های حل مساله اجتماعی بوده است و به مقایسه تاثیر روش تدریس حل مساله و روش تدریس کاوشگری بر مهارت های حل مساله اجتماعی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی در درس علوم اجتماعی شهر کرمان پرداخته است. روش تحقیق شبه تجربی است و از طرح پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. برای جمع آوری داده ها پرسشنامه مهارت های حل مساله اجتماعی دیزوریلا (1999 ـ 1982) مورد استفاده قرار گرفته است. پایایی آزمون مجدد برای این پرسشنامه بین 0/68 تا 0/91 و ضریب آلفای آن بین 0.69 تا 0.95 گزارش شده است. (دیزوریلا، نزو، به نقل از دره کردی، 1388). نتایج حاصل از پژوهش عبارتند از: نمرات پس آزمون برای دو گروه آزمایشی روش آموزش حل مساله وروش آموزش کاوشگری با کنترل اثر پیش آزمون از لحاظ آماری در سطح 0/05 دارای تفاوت معنادار است و با اطمینان 95 درصد روش حل مساله بیشتر از روش کاوشگری میانگین حل مساله دانش آموزان را ارتقا می بخشد. تفاوت معنادار بین توانایی حل مساله اجتماعی در بعد جهت یابی مثبت و منفی مساله و در بعد شیوه تکانشگری در دانش آموزانی که به دو روش مذکور آموزش می بینند، تایید نمی شود. تفاوت معنادار بین توانایی حل مساله اجتماعی در بعد حل منطقی مساله و بعد شیوه اجتنابی در دانش آموزانی که با روش تدریس حل مساله و کاوشگری آموزش می بینند به نفع روش حل مساله تایید می گردد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، روش حل مساله ، روش کاوشگری ، مهارت های حل مساله اجتماعی

نویسندگان

اسد ادیب نیا

عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

یحیی مهاجر

عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

سکینه شیخ پور

کارشناس ارشد علوم تربیتی