بررسی اثر ژئوسنتتی کها بر افزایش مدول خط آهن بر اساس نتایج بارگذاری میدانی ومقایسه آن با نتایج تحلیل عددی

مزیتهای غیرقابل انکار حمل ونقل ریلی در مقایسه با سایر گزین ههای حمل ونقل ، توسعه روزافزون خطوط ریلی جدید و همچنین بازسازی و بهسازی مسیرهای قدیمی در سراسر دنیا را به دنبال داشته است.یکی از مشکلات اجرا و بازسازی خطوط متکی بر بسترهای سست، عدم تأمین باربری لازم و ایجاد نشست قابل ملاحظه در خط می باشد. جهت حل عملی این مسأله در خطوط ریلی راه حل های متنوعی جهت بهسازیبستر به صورت مکان یکی و شیمیایی پیشنهاد گردیده است. یکی از روش های نوین مسلح سازی بستر خط ریلی به منظور افزایش ظرفیت باربری، استفاده از مصالح مصنوعی یا ژئوسنتتیکها می باشد. ازآنجاکه بخش عمده ای از مزایای استفاده از چنین روشی جهت بهسازی بستر به طور قطع اثر خود را در سختی خط ریلی منعکس خواهد نمود، لذا در تحقیق حاضر بحث سختی سنجی خطوط ریلی با بستر مسلح شده باژئوتکستایل و ژئوگرید مد نظر قرار گرفته است. برای این منظور بخشی از خط راه آهن در دست احداث اهواز-خرمشهر که بر بستر ریزدانه رسی-س یتی قرارگرفته است انتخاب و در چهار مقطع مختلف خط بابستر مسلح شده با ژئوتکستایل، ژئوگرید، تر کیب ژئوتکستایل و ژئوگرید و بستر طبیعی تحت آزمایش بارگذاری ناشی از واگن حمل بالاست در دو حالت پر و خالی قرار گرفته است. برمبنای نتایج انداز هگیری تغییر مکان روی ریل و با بهکارگیری روش تالبوت، سختی خط در مقاطع چهار گانه محاسبه و با یکدیگر مقایسه گردیده است. در ادامه با انجام مدلسازی عددی به روش اجزای محدود و به کمک نرم افزارPlaxis3D کالیبراسیون مدل عددی با نتایج بارگذاری میدانی صورت گرفته است. در پایان نیز با استفاده ازمدل عددی کالیبره شده تحلیل حساسیت روی پارامتر سختی محوری EA مصالح ژئوگرید صورت گرفته شده و نقش آن بر میزان سختی خط مطالعه شده است. نتیجه مطالعات صورت گرفته افزایش سی و یک درصدی سختی قائم خط را در شرایط استفاده از ژئوگرید با بیشترین سختی محوری را نشان می دهد .

کلیدواژه ها:

مسل حسازی ، ژئوگرید ، ژئوتکستایل ، بستر خط آهن ، مدول خط آهن