بررسی کارآیی نسبی حمل و نقل مسافری و باری استانهای کشوردر طول برنامه سوم و سالهای ابتدایی برنامه چهارم

اهمیت حمل و نقل در توسعه کشورها و تاکید بر بهره وری در برنامه های پنجساله توسعه از مهم ترین علل انجام تحقیقات بیشتر در مبحث کارآیی حمل و نقل است. با وجود اهمیت این دو موضوع، کمتر تحقیقی مبحثسنجش کارآیی با استخراج شاخصهای مهم در صنعت حمل و نقل و با تاکید براستانها در طول برنامه های توسعه را مدنظر داشته است. دراین تحقیق برای دستیابی به چنین هدفی و با استفاده از 6 شاخص ورودیو 6 شاخص خروجی در دو برنامه سوم و سه سال ابتدایی برنامه چهارم، به بررسی کارآیی نسبی استانها در حمل و نقل باری و مسافری پرداخته شده است. در این راستا از مدل ریاضی تحلیل پوششی داد هها) DEA ( وتحلیل حساسیت این مدل استفاده شده است. روش تحقیق مورد استفاده توصیفی- تحلیلی محسوب می گردد و داده ها از مراجع آماری معتبر استخراج شده اند. نتایج نشان از کارآیی بالای استانهای بوشهر و تهران و کارآیی پایین استان کهکیلویه و بویراحمد در برنامه سوم و چهارم توسعه دارد. تعداد وسایل نقلیه عمومی درون شهری به عنوان حساس ترین شاخص ورودی و میزان مسافر حمل و نقل جاده ای به عنوان حساس ترین شاخص خروجی به دست آمدند که نشان از اهمیت این دو شاخص در کارآیی سیستم حمل و نقل کشور دارد.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل باری و مسافری ، کارآیی ، تحلیل پوششی داده ها