یک روش پیشنهادی برای انتخاب گره اتصال برای بهبود نتایج تخصیص ترافیک،مطالعه موردی: شهر مشهد

روند برنامه ریزی حمل و نقل مناطق شهری بر پایه تقسی مبندی محدوده مورد مطالعه به نواحی ترافیکی استوار است.برای بارگذاری سفرهای هر ناحیه روی شبکه حمل و نقل، مرکز هر ناحیه توسط حداقل یک کمان ارتباطی مجازی بهشبکه عرضه متصل م یشود. مطالعات اندکی در رابطه با تأثیر ویژگیهای کمانهای ارتباطی بر نتایج تخصیص ترافیک انجام شده است، اما تمامی این مطالعات بر اهمیت این مسئله تأ یکد دارند. در مقاله حاضر تأثیر نحوه انتخاب کمانارتباطی بر نتایج تخصیص ترافیک بررسی ویک روش جدید برای انتخاب گره اتصال پیشنهاد می شود. برای پیاده سازی مفاهیم معرفی شده و قیاس عملکرد در یک نمونه واقعی، شهر مشهد برای مطالعه موردی انتخاب شده است. روش پیشنهادی این پژوهش به معیار نزدیکی گره اتصال به مرکز ناحیه و پارامترهای دیگری از جمله نوع گره توجه میک‌ند.این روش با دو روش دیگر قیاس می شود، در روش اول تنها معیار نزدیکی گره اتصال به مرکز ناحیه مد نظر قرار می گیرد و روش دوم با معرفی معیار وزن برای تمام گرههای ناحیه، گره اتصال را انتخاب میک‌ند. برای ارزیابی این سه روش از مقایسه نتایج تخصیص ترافیک با مشاهدات حجم در 87 کمان انتخابی شهر مشهد استفاده می شود، نتایج نشان م ید هد که ضریب خوبی برازش روش پیشنهادی با افزایش 8/ 3 درصد نسبت به روش اول و 2/ 22 درصد نسبت به روش دوم قدرت بیشتری در بازسازی مشاهدات دارد

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی حمل و نقل ، کمان ارتباطی ، گره اتصال ، تخصیص ترافیک