ارزیابی تاثیر حرکت گروهی عابران در سرویس دهی پیاده روهای شهری

حرکت گروهی افراد در پیادهروها به دلیل خصوصیات متفاوتی که با حرکت عابرین تنها دارد، میتواند تاثیر قابل ملاحظهای در جریان حرکتی عابرین و درنتیجه سطح رضایتمندی آنها از پیادهرو داشته باشد. در این مقاله از یک روش جدید تحت عنوان میکروشبیهسازی برای ارزیابی سطح سرویس پیادهروها در کشور استفاده شده است. برای این کار شش سناریوی مختلف شامل حضور 10و20و30 درصدی گروه دو نفره، 10 و 20 درصدی گروه سه نفره و حضور ترکیبی 25 درصد گروه دو نفره و 15 درصد گروه سه نفره یکباربرای پیاده رو با عرض 0 متر و یکبار برای پیاده رو با عرض 4/5 متر در نظر گرفته شد. علاوه بر این برای بهدست آوردن پارامترهایورودی نرم افزار، 8 پیاده رو در 4 منطقه از شهر تهران مورد مطالعه قرار گرفت. طبق نتایج تحقیق میانگین فضای حرکتی با افزایش ترافیک گروههای عابر پیاده کاهش مییابد. همچنین روند کاهش سطح سرویس در پیادهرو عریضتر با شیب ملایمتری نسبت بهپیادهرو باریکتر اتفاق میافتد. نتایج این تحقیق، در کنار آییننامههای موجود میتواند به عنوان راهنمایی مناسب برای مدیران و طراحان شهری برای بهبود روند طراحی های مسیرهای پیاده شهری، افزایش رضایتمندی شهروندان و صرفهجویی در هزینه انجام پروژهها در کشور مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

طراحی پیادهرو ، شهر ، سرویسدهی ، گروه عابران پیاده ، فضای ح