بررسی سرواپیدمیولوژی لیشمانیوز احشایی (کالاآزار) در سگهای بومی شهرستان گرمسار

لیشمانیوزاحشایی، یک بیماری انگلی مشترک و قابل انتقال از سگ و سگ سانان به انسان است که بوسیله تک یاخته ای از جنس لیشمانیا ایجاد می شود. سگهای آلوده به عنوان مخزن بیماری در بسیاری از کشورها عمل می کنند. به منظور کنترل جنبه های زیونوتیک لیشمانیوزا حشایی، اطلاعات مربوط به میزان شیوع لیشمانیوز در سگ ها ضروری می باشد. نظر به اینکه تظاهرات بالینی این بیماری جهت تشخیص قطعی کافی به نظر نمی رسد و در بسیاری از موارد علایم مبهمی از بیماری دیده می شود لذا تشخیص حیوانات مبتلا به این بیماری، صرفا ازطریق جداسازی جرم و یا به کمک تستهای سرولوژیک امکان پذیر می باشد. این بررسی سرواپیدمیولوژیک در سگ های شهرستان گرمسار، به روش آلگوتیناسیون م ستقیم در زمستان 1383 انجام شد. نمونههای خون به طور تصادفی از 120 قلاده سگ مخلوط که بومی شهرستان گرمسار بودند از 12 روستا جمع آوری شدند. DAT به عنوان تستی ساده در این مطالعه انتخاب ده بود. میازن شیوع عفونت به روش آگلوتیناسیون مستقیم در سگ های بومی 4/17 درصد به دست آمد. از نظر آ اری اختلاف معنی د اری بین جنس نر و ماده در میزان شیوع عفونت به دست نیامد (P> 0/05). در مورد گروه های سنی در سگ های شهرستان گرمسار، کمترین شیوع عفونت در سگ های کمتر از 4 سال و بالاترین آن در سگ های با سن 6-4 سال (3/34 درصد) بدست آمد. بین میزان شیوع عفونت در گروه های سنی مختلف از نظر آماری اختلاف معنی داری مشاهده نشد (P> 0/05). همچننی از نظر آماری اختلاف معنی داری بین مناطق و شیوع عفونت مشاهده نشد (P> 0/05). این مطالعه اهمیت سگ ها را به عنوان مخزن لیشمانیوز احشایی در شهرستان گرمسار نشان می دهد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار، 1386، دوره 3، شماره 2، 65-59.

کلیدواژه ها:

لیشمانیوز احشایی ، سرواپیدمیولوژی ، سگ ، گرمسار