تعیین الگوی پروتئینی واریته های مختلف ترایکوفایتون وروکوزوم

در این مطالعه، جهت مقایسه آنتی ژن های پروتئینی واریته های ترایکوفایتون وروکوزوم (Trichophyton verrucosum)؛ 5 واریته از این قارچ با منشاء انسانی و حیوانی، انتخاب شدند. ابتدا این قارچ ها بر روی محیط های اختصاصی کشت داده شده و در دمای 30 و 37 درجه سانتیگراد به مدت یک ماه نگهداری شدند. سپس برای تهیه عصاره پروتئینی، قارچ های فوق در محیط سابوروی مایع کشت داده شده و از روش برادفورد (Braudford method) برای اندازه گیری میزان پروتئین استفاده شد. با استفاده از روش پلی آکریل، با آمیدژل ا لکتروفورزیس (SDS0PAGE)، باژل جداکننده 13 درصد و سیستم بافر غیرپیوسته، تفکیک پروتئین ها صورت گرفت. برای رنگ آمیزی، ژل، از کوماسی بلو (G(250 استفاده شد که بعد از ثابت نمودن، رنگ آمیزی و رنگ زدایی ژل، باندهای مختلفی ظاهر شدند. از مایع رویی نمودهای 14 باند پروتئینی با اوزان مولکولی 92250، 81280، 74990، 72440، 70790، 63100، 60000، 56890، 51880، 48420، 44150، 41480، 29150، 12730 دالتون مشاهده شد. بر اساس نتایج حاصله، هیچ گونه اختلافی بین 5 واریته ترایکوفایتون وروکوزوم تحت آزمایش از نظر این پروتئین ها وجود نداشت. در محلول کلوئیدی رسوب نمونه ها نیز 16 باند پروتئینی مشاهده گردید که دو باند پروتئینی علاوه بر باندهای فوق نیز با وزن مولکولی 3820 و 34670 دالتون ظاهر گردید. در 5 واریته، بین مایع رویی و رسوب نمونه ها، در وجود دو پروتئین مذکور اختلاف دیده شد. بدین معنی که مایع رویی نمونه ها فاقد این دو پروتئین بود.

کلیدواژه ها:

درماتوفیت ، ترایکوفایتو وروکوزوم ، پروتئین