ارزیابی خصوصیات استئوژنیک مغز استخوان و پیوند خودی در سگ

در کنار روشهای مختلفی نظیر تثبیت داخلی و خارجی، تحریک الکتریکی، دارو درمانی و پیوند استخوانی که برای درمان و التیام شکستگیها استفاده می شود پیوند استخوان با داشتن تحریک و القای استخوان سازی، قدرت بخشیدن به تزاید سلولهای استخوانی و جلوگیری ازکوتاه شدن استخوان شکسته از متداولترین روشهایی است که مورد استفاده قرار می گیرد. در این تحقیق از 10 قلاده سگ بالغ و سالم از نژاد مخلوط با میانگین سن 4/4 ±30 ماه و میانگین وزن 5/12 ±25 کیلوگرم استفاده شد حیوانات مذبور به دو گروه پنج تایی تقسیم شدند. خصوصیات استئوژنیک مغز استخوان در گروه اول و گرافت خودی (دنده) در گروه دوم مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان 0/5 سانتیمتر از وسط استخوان زندزبرین چپ در کلیه حیوانات برداشته شد و سپس بعد از کاشت مغز استخوان در نقیصه گروه اول و گرافت استخوانی حاصل از دنده در گروه دوم استخوان زند زبرین حیوانات با پلیت فلزی (DCP) 4 سوراخه ثابت گردید. این حیوانات برای مدت 60 روز تحت مراقبت ویژه قرار گرفتند. نتایج بررسی هیستوپاتولوژیک نمونه های کالوس از محل پیوند در روز 60 نشان داد که بافت غضروفی، بافت فیبروزه همراه با رسوب گلاژن و ترابیکولهای اسخوانی با درصد کمتری در گروه اول و با درصد بیشتری در گروه دوم تشکیل شده است. این امر نشان دهنده روند کند استخوان سازی بخصوص در گروه دوم تشکیل شده است. این امر نشان دهنده روند کند استخوان سازی بخصوص در گروه دوم (دنده) می باشد. در هر دو گروه ترابیکولهای ا ستخوانی از جنس ا ولیه یا نابالغ با ضخامت متفاوت مشاهده گردید. وجود استئوبلاستهای فعال با سیتوپلاسم بازوفیلیک در مجاورت تیغه های استخوانی نشانگر ادامه روند استخوان سازی در هر دو گروه بود که این روند و تراکم بافتی در گروه اول (مغز اسخوانی) بیشر و به مراتب منسجم تر و طبیعی تر بود.

کلیدواژه ها:

مغز استخوان ، گرافت خودی ، سگ