تغییرات فشار درون شکمی در دوران مختلف آبستنی در گوسفند

هدف: بررسی فشار درون شکمی در مراحل مختف آبستنی و در زمانهای قبل و بعد از تغذیه در میش های آبستن تک قلو و چندقلو. طرح: مطالعه تجربی میدانی. حیوانات: هفت رأس گ وسفند چند شکم زاییده. روش: وسیله ای بصورت توپی کروی با استفاده از کاندوم ساخته شده و در اواخر ماه دوم آبستنی تحت بیهوشی کامل و به روش لاپاراتومی خط میانی شکم، در محوطه لگنی نصب شد. سپس با اتصال توپی به یک مبدل و یک دستگاه ثبت کننده فشار و تجویز 4 میلی لیتر سرم فیزیولوژی، فشار درون شکمی در روزهای 90، 120، 135، 143 آبستنی در دو نوبت قبل و بعد از تغذیه اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماریک جهت بررسی اختلاف مابین داده ها در مراحل مختلف از آزمون آماری T.test استفاده شد. نتایج: نتایج نشان می دهد که فشار درون شکمی در مراحل مختلف آبستنی در زمان قبل از تغذیه بیشتر از زمان بعد از تغذیه و همچنین در دامهای آبستن بک قلو بیشتر از دامهای آبستن چند قلو بود. نتیجه گیری: بسیاری از محققین یکی از فاکتورهای مهم در شیوع بیماری پرولاپس گردن رحمی- واژنی را افزایش فشار درون شکمی در دوران آبستن به علت بزرگ شدن رحم و یا تغذیه یا جیره دارای فیبر زیاد می دانند. در صورتی که مطالعه حاضر کاهش فشار درون شکمی پس از تغذیه و د ر میشهای آبستن دو قلو ن سبت به آبستن تک قلو را ثابت می کند. بنابراین تغذیه و آبستنی د و قلو نه تنها سبب افزایش فشار درون شکمی نشده، بلکه به عنوان فاکتور بیماری پرولایس گردن رحمی- واژنی نمی تواند مطرح شود. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1381)، دوره 57، شماره 3، 101-97.

کلیدواژه ها:

فشار درون شکمی ، میشهای آبستن ، تغذیه