بررسی شیوع آلودگی های کرمی گوارشی چالباش، شیپ و فیل ماهی صید شده از سواحل جنوب غربی دریای خزر

هدف: بررسی وضعیت آلودگی چالباش، شیپ و فیل ماهی و مقایسه این آلودگی ها در بین گونه های مختلف ماهیان خاویاری. طرح: مطالعه توصیفی. حیوانات: یکصد و دو نمونه از سه گونه مختلف ماهیان خاویاری. روش: بریدن دیواره حفره شکمی ماهیان و خارج کردن امعا و احشا، باز کردن دیواره روده و بررسی وجود انگل در محتویات روده توسط بینوکولار، بررسی اندامهای احشایی از قبیل تخمدان، بیضه، کبد و سایر ا ندامها برای مشاهده انگل، جدا کردن، تثبیت نماتودها با اتانول 70 درصد و سایر انگلها با فرمالین 10 درصد شفاف کردن نماتودها با لاکتوفنل، رنگ آمیزی سایر انگلها با استوکارمین و شناسایی به کمک کلیدهای تشخیص ا نگل شناسی. تجزیه و تحلیل آماری: آمار توصیفی. نتایج انگلهای جدا شده از دستگاه گوارش چالباش شامل ک وکولانوس اسفروسفالوس (با شیوع 61/11 درصد و میانگین شدت آلودگی 5/98 عدد)، نوزاد اوسترونژیلیدس اکسیسوس (با شیوع 15/28 درصد و میانگین شدت آلودگی 2/91 عدد)، اسکریابینوپسولوس سمی آرماتوس (با شیوع 15/28 درصد و میانگین شدت آلودگی 2/82 عدد)، لپتورینکوئیدس پلاژی سفالوس (با شیوع 6/94 درصد و میانگین شدت آلودگی 4/41 عدد)، نوزاد آنیزاکیس sp. (با شیوع 5/56 درصد و میانگین شدت آلودگی 1/5 عدد) و کورینوزوما استروموزوم (با شیوع 9/72 درصد و میانگین شدت آلودگی 9/75 عدد) بود. 5 گونه انگل کرمی گوارشی از ماهی شیپ جدا شد که شامل کوکولانوس اسفروسفالوس (با شیوع 75 درصد و میانگین شدت آلودگی 8/75 عدد)، اسکریابینوپسولوس سمی آرماتوس (با شیوع 68/75 درصد و میانگین شدت آلودگی 47/91 عدد)، اوسترونژیلیدس اکسیسوس (با شیوع 31/25 درصد و میانگین شدت آلودگی 9/6 عدد)، اوبوتریوم آسیپنزرینوم (با شیوع 31/25 درصد و میانگین شدت آلودگی 2/8 عدد) و لپتورینکوئیدس پلاژی سفالوس (با شیوع 6/25 درصد و میانگین شدت آلودگی 3 عدد) بودند. همچنین انگلهای کوکولانوس اسفروسفالوس (با شیوع 66/67 درصد و میانگین شدت آلودگی 6/25 عدد)، استرونژیلیدس اکسیسوس (با شیوع 50 درصد و میانگین شدت آلودگی 109/33 عدد)، کورینوزوما استروموزوم (با شیوع 33/33 درصد و میانگین شدت آلودگی 5/5 عدد)، اوبوتریوم آسیپنزرینوم (با شیوع 33/33 درصد و میانگین شدت آلودگی 1 عدد). نوزاد آنیزاکیس. Sp (با شیوع 16/67 درصد و میانگین شدت آلودگی 5 عدد) و اسکریابینوپسولوس سمی آرماتوس (با شیوع 16/67 درصد و میانگین شدت آلودگی 1 عدد) از فیل ماهی جدا شدند. نتیجه گیری: در این بررسی آلودگی ماهی چالباش شبیه فیل ماهی و شیپ بود که احتمالاً به رژیم ماهی خواری آنها مربوط می شود. آلودگی به انگلهایی که واجد میزبان واسط مهردار هستند مانند اوسترونژیلیدس، ک ورینوزوما و آنیزاکیس در این سه گونه ماهی زیادتر از سایر ماهیان خاویاری مانند ا زون برون و قره برون بود. آلودگی های انگلی گوارشی چالباش و شیپ برای اولین بار از ایران گزارش می شود. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1381)، دوره 57، شماره 4، 38-33.

کلیدواژه ها:

چالباش ، شیپ ، فیل ماهی ، انگل ، دریای خزر