مطالعه پاسخ ایمنی هومورال در گوسفندان آلوده شده به انگل اورنیتوبیلارزیا ترکستانیکم با استفاده از روش ELISA

هدف: مطالعه پاسخ ایمنی هومورال در گوسفندانی که به طریق تجربی با انگل اونیتوبیلارزیا ترکستانیکم آلوده شده بودند و همچنین بررسی آنتی زن مناسب جهت تست EIISA برای تشخیص این انگل می باشد. طرح: مطالعه تجربی: حیوانات: تعداد 60 رأس گوسفند مورد مطالعه قرار گرفت که 15 رأس به اورنیتوبیلارزیا ترکستانیکم، 20 راس به اکینوکوکوس گرانولوزوس و 20 رأس به فاسیولاژیگانتیکا، به طور تجربی آلوده شده بودند و همچنین 5 راس به عنوان شاهد در نظر گرفته شدند. نتایج: در این مطالعه از روش ا لایزا برای تشخیص و تعیین عیار پادتن تولید شده در گوسفندانی که به طور تجربی با انگلهای اورنیتوبیلارزیا ترکستانیکم، فاسیولا ژیگانتیکا و اکینوکوکوس گرانولوزوس آلوده شده بودند، استفاده گردید. دو آنتی ژن مختلف یعنی آنتی زن پیکره ای و دفعی- ترشحی انگل اورنیتوبیلارزیا ترکستانیکم جهت استفاده در تست الایزا مورد بررسی قرار گرفت. آنتی زن دفعی- ترشحی با آنتی سرمهای فاسیولاژیگانتیکا واکنش متقاطع کمتری را نشان دادند یعنی 8 مورد از 20 مورد سرم تحت آزمایش (40 درصد) و این در حالیست که آنتی زن پیکره در 11 مورد از 20 مورد سرم تحت آزمایش (55 درصد) واکنش متقاطع را نشان دادند. هیچیک از 20 آنتی سرم اکینوکوکوس گرانولوزوس تحت ازمایش با آنتی ژن های پیکره ای و دفعی- ترشحی اورنیتوبیلارزیا ترکستانیکم واکنش متقاطع ایجاد نکردند. نتایج نشان می دهد که عیار پادتن در ماههای اول و دوم پس از آلودگی بسیار به کندی بالا رفته و در ماه چهارم به بالاترین میزان خود رسیده و تا زمان کشتار یعنی 10 تا 12 ماه پس از آلودگی همچنان بالا باقی ماند. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1384)، دوره 60، شماره 1، 86-79.

کلیدواژه ها:

اونیتوبیلارزیا ترکستانیکم ، آنتی ژن دفعی- ترشحی ، آنتی ژن پیکره ای ، تست ELISA ، گوسفند