مطالعه کشتارگاهی مورفوپاتولوژیک سم در گاوهای شیری حذفی مبتلا به لنگش
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات دامپزشکی، دوره: 65، شماره: 2
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 439
فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JVR-65-2_012
تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1394
چکیده مقاله:
بیشتر موارد لنگش در گاو به علت ابتلاء ساختارهای انگشت به جراحات مختلف بوده که چنانچه به موقع تشخیص و درمان نشوند می توانند توسعه یافته، تا جائی که منجر به آسیب ای نسوج عمقی تر و حتی استخوان ها گردد.مطالعه حاضر به شکل مقطعی وتوصیفی در طول زمستان سال 1384 در یکی از کشتارگاههای اطراف شهر تهران صورت پذیرفت. 41 راس گاو شیری هولشتاین حذفی مبتلا به لنگش ناشی از اختلالات انگشتی بطور تصادفی انتخاب شد و در هر ی از گاوها پس از ثبت اطلاعات فردی، انگشت مبتلا به هر گونه عارضه قطع و جهت انجام ع ملیات چاتولوژی (روش گنداندن) به منظور بررسی سطوح داخلی سم و ریخت شناسی جراحت ها به شکل استاندارد و به بخش پاتولوژی بیمارستان دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران در محمد شهر کرج حمل شد. موارد مورد مطالعه شده از نظر پاتولوژیک واجد تشاب هاتی بودند و تغییرات ویژه لامینایتیس مزمن را در میان سایر نشانه های مرضی آشکار نمود که حکایت از ابتلا گله آن موارد به لامینایتیس در گذشته بوده است. نشانههای بالینی شامل: ارتفاع شاخی سم بلندتر از حالت عادی بود. دیواره غیر محوری سم افزایش سطح و ناهمواری هایی را در سطح خود نشان می داد. تورم نامتقارن ا نگشت، بویژه در انگشت مبتلا به اتساع قابل ملاحظه در ناحیه پریو پل انگشت مبتلا از ویژه ترین چهره های سم گاوهای شیری حذفب مبتلا به لنگش بود. با عنایت به یافتهای حاصله می توان جنین نتیجه گیری نمود: 1)لامینایتیس مزمن نقش مهمی در حذف گاوهای شیری مبتلا به لنگش دارد. 2)یافته ای مورفوپاتولوژیک سم می تواند تکنیک تشخیصی خوبی را برای درمان پذیری لنگش یا حذف دام فراهم نمایند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محسن نوری
گروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
سیدحسین مرجانمهر
گروه پاتوبیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
ایرج نوروزیان
گروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
علیرضا وجهی
گروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران