اثرات لپتین و انسولین بر ظرفیت یابی اسپرماتوزوای قوچ در تولید جنین ازمایشگاهی

زمینه مطالعه: بهبود کیفیت اسپرم و ارتقاء میزان باروری اسپرم با مواد و هورمون های گوناگون به ویژه جهت انجام باروری آزمایشگاهی از زمینه های تحقیقات علوم بیوتکنولوژی تولید مثل دام می باشد. هدف: در این مطالعه هدف بررسی نقش احتمالی لپتین و انسولین بر پارامترهای ظرفیت یابی، واکنش اکروزومی، بقا و باروری اسپرماتوزوای قوچ می باشد. روش کار: نمونه های منی از 10 راس قوچ نزاد لری بختیاری به وسیله واژن مصنوعی گرفته شد. پس از انجام دوزسنجی مؤثرترین دوزهای انسولین (nM1) و لپتین (nM100) انتخاب شدند و به چهار گروه آزمایشی حاوی انسولین، لپتین، مخلوط لپتین- انسولین و فاقد هورمون (شاهد) تقسیم و پارامترهای ظرفیت یابی، واکنش اکزوزومی، بقا و باروی در موردشان مورد بررسی قرار گرفت. ظرفیت یابی و واکنش اکروزومی به وسیله رنگ آمیز کلروتتراسایکلین مورد بررسی قرار گرفت و برای بررسی بقای اسپرماتوزوا از روش رنگ آمیزی ائوزین- نیگروزین استفاده شد. باروری اسپرم قوچ نیز به وسیله انجام باروری آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: میزان ظرفیت یابی و بدنبال آن واکنش آکروزومی در زمان های 30، 60 و120 دقیقه توسط انسولین و لپتین افزایش یافت. گروه انسولین در زمان 30 دقیقه اسپرم مرده کمتری نسبت به گروه کنترل داشت ولی در سایر زمان ها هیپ تأثیر معنی داری از گروه های تیماری بر بقای اسپرم مشاهده نشد (p<0/05). همچنین این دو هورمون هیچ تدثیر معنی داری بر باروری اسپرم قوچ نداشتند. نتیجه گیری نهایی: نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد هر چند انسولین و لپتین باعث بهبود پارامترهای ظرفیت یابی و واکنش آکروزومی و حتی بقا اسپرم می شود اما بر تولید جنین آزمایشگاهی مؤثر نیست.

کلیدواژه ها:

انسولین ، لتین ، اسپرم قوچ ، ظرفیت یابی ، تولید جنین آزمایشگاهی