بی نزاکتی در محیط کار و قصد ترک شغل با توجه به نقش میانجی گری عدالت سازمانی

این پژوهش با هدف تعیین رابطه بی نزاکتی در محیط کار و قصد ترک شغل با م ی انجی گر ی عدالت سازمان ی انجام شد . روش تحقیق از نوع همبستگی و جامعه آماری، کارکنان یک کارخانهصنعتی در اصفهان شامل 2759 نفر در سال 1390 بودند که ازمیان آنان 206 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده شامل مقیاس بی نزاکتی در محیط کار (کورتینا و دیگران ، 2001 )، پرسشنامه عدالت سازمانی (نیهوف ومورمن، 1993 ) و پرسشنامه قصد ترک شغل (کلوی، گاتلیب و بارهام، 1999 ) بود. اثر غیرمستقیم با استفاده از روش بوت استراپ در برنامه ماکروSPSS پریچر و هایز ( 2004 ) مورد آزمون قرار گرفت. یافته ها نشان داد که تجربه بی نزاکتی با قصد ترک شغل و عدالت سازمانی و هر سه زیرمقی اس آن شامل عدالت توزیعی رویه ای و تعاملی رابطه داردP<0/01 به علاوه عدالت سازمانی میانجی گر رابطه بین بی نزاکتی در محیط کار و قصد ترک شغل است.

کلیدواژه ها:

بی نزاکتی در محیط کار ، قصد ترک شغل ، عدالت سازمانی