تأثیر آموزش به شیوه رویکرد هیجان مداربر صمیمیت زوجیه

هدف این پژوهش بررسی تاثیر اموزش به شیوه رویکرد هیجان مدار برصمیمیت زوجین بود این پژوهش به روش نیمه تجربی و با طرح پیش ازمون ـ پس ازمون و گروه ازمایش و کنترل اجرا شد جامعه اماری پژوهش کلیه والدین دانش اموزان مقطع ابتدایی و متوسطه شهربندرعباس درسال تحصیلی 1392-93 بودند ازمیان 185زوج متقاضی شرکت کننده تعداد 97زوج که نمره پایینی درپرسشنامه مولفه های عشق اخذکرده بودند با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب گردیدند سپس 40زوج بصورت تصادفی انتخاب شدند که دردوگروه ازمایش 20زوج و گروه گواه 20زوج قرارگرفتند ابزار این پژوهش پرسشنامه عشق مثلثی یامولفه های عشق استرنبرگ 1997 به همراه اطلاعات جامعه شناختی ازمودنی ها بود داده ها بااستفاده ازازمونهای اماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند نتایج نشان داد که اموزش به شیوه رویکرد هیجان مدار برمیزان صمیمیت زوج ها اثرمثبت و معناداری دارد P<0/05 نتیجه انکه اموزش به شیوه رویکرد هیجان مدار میتواند درافزایش میزان صمیمیت زوج ها مورداستفاده قرارگیرد

کلیدواژه ها:

مولفه های عشق ، رویکرد هیجان مدار ، صمیمیت