گفتمان های مشترک درچهار رمان فارسی (تحلیل تطبیقی درون مایه رمان های خط تیره آیلین چراغ ها را من خاموش می کنم،عادت می کنیم و چهل سالگی)
محل انتشار: دوماهنامه جستارهای زبانی، دوره: 3، شماره: 4
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 557
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LRR-3-4_012
تاریخ نمایه سازی: 16 شهریور 1395
چکیده مقاله:
بسیاری از رمانهایی که نویسندگان زن ایرانی در چند سال اخیر نگاشتهاند، از جهات مختلفی مانند پیرنگ، زاویهٔ دید، شخصیت و... با هم شباهت دارند. این مقاله میکوشد چهار رمان از این نویسندگان را از منظر درون مایه مقایسه و بررسی کند. با مطالعهٔ این گونه آثار، میتوان به مشکلات و معضلاتی پی برد که وجود دارند یا در آینده پدیدار خواهند شد و هنرمندان توانسته اند با ذهنیت هنری خود، آنها را زودتر تشخیص و هشدار دهند. در این چهار رمان، مشترکات مضمونی فراوانی وجود دارد که به ظاهر بر آمده از گفتمانی مشترک است. برای بررسی این موضوع، ابتدا در بخش مقدمه، توضیحاتی درباب درون مایه و چیستی و اهمیت آن آمده است. سپس در بخشهای بعدی، درون مایهٔ رمان ها از دو منظر درون مایه های کلی و درون مایه های جزئی مطالعه شده است. در پایان، دریافتیم که درون مایهٔ این چهار رمان تاحد زیادی شبیه به هم هستند و به نظر می رسد سبب آن، گفتمان مشابه نویسندگان آنهاست. چهار رمانی که در این مقاله بررسی شد داند عبارتاند از: خطر تبری آبل بینی ( اثر ماد منیر که باسی)، چراغها را منفی خاموشش میکنم و عالیت میکنیم (از زویا پیرزاد) و چهل سالگی (نوشتهٔ ناهید طباطبایی).
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مصطفی دشتی آهنگر
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی،دانشگاه ولآیت ایرانشهر، سیستان و بلوچستان،زاهدان، ایران