بررسی کارکرد روایی دو حکایت از الهی نامه عطار براساس نظریه گرمس و ژنت

ژولین گرمیس (۱۹۱۷- ۱۹۹۲ م) روایت شناسی ساختارگرا است که در زمینهٔ روایت شناسی با ارائهٔ الگوهای معین و ثابت، به منظور بررسی انواع مختلف روایت، تلاشهای فراوانی انجام داده ودر این مقاله الهی نامهٔ عطار براساس نظریه های جدید ادبی از جمله «روایت شناسی ساختارگرا»، الگوهای «معناشناسانهٔ گرمایسی» و «شکل شناسانهٔ ژنت»، مورد تحقیق قرار گرفته است و کارکرد روایی دو حکایات: زنی حصالحه و لباختر کعب و عشقی او، بر مینای الگوی روایت شناسی گرمایسی تحلیل و تفسیر شده تا ضمن شناسایی موقعیتهای متن روایی، براساس نظریهٔ کانون روایات ژنت، به بررسی الگوی پیرنگ، الگوی کنشی (شش کنشگر: کنشی گزار (فرستنده ) / کنش پذیر (گیرنده)، کنشگر (فاعلی) / مفعول (شیعه ارزشی) و کنشی یار ( یاری رسان) / ضد کنشی (بازدارنده) و همچنین میزان قابلیت تحلیل دو حکایت بالا از طریق مربع معنایی، پرداخته شود.هدف از ارائهٔ این مقاله، بررسی ویژگیهای روایی و رابطهٔ راوی «روایت پرداز» و «کنشگر» در دو حکایت یاد شده؛ مبتنی بر نگرشی ساختارگرایانهٔ گرمیس و ژنت است.

کلیدواژه ها:

الهی نامه ، عمل روایت ، الگوی گرمایسی ، کانون روایات ، ژنت