توزیع ضمیر مستتر در ساخت کنترل اجباری زبان فارسی

وجود ضمیر مستتر و ساخت کنترل اجباری در بند متممی خودایستا همواره مورد بحث و تردید بوده : است. با توجه به شواهد موجود در زبانهای مختلف مبنی بر امکانپذیر بودن کنترل اجباری به درون در بند متممی خودایستا، نظریهٔ مرجع گزینی و برنامهٔ کمینگی که حضور ضمیر مستر را به ناخودایستا با بودن متمم درونه مرتبط میدانند، نیازمند اصلاح و بازبینی هستند. در این راستالاندا s 2006 & 2004 :2000 ;1999 با ارائهٔ نظریهٔ مطابقت خویش مدعی رسیدن به تعمیمی دربارهٔ ساخت( کنترلی است؛ به صورتی که کنترل اجباری به درون هر دو نوع متمم خوی ایستا و ناخویایستا را نتیجهٔ : حضور ضمیر مستتر در جایگاه فاعل جملهٔ متمم میداند. در این مقاله، کارآمدی نظریهٔ مطابقت لاندا . در تحلیل ساخت کنترلی کامل و ساخت غیر کنترلی و ناکارآمدی آن در تبیین ساخت کنترل ناقص در * f زبان فارسی نشان داده می شود. بنابراین ادعای لاندا مبنی بر رسیدن به تحلیلی جامع مورد تردید قرار می گیرد. سپس سعی می شود با استفاده از نظریهٔ معنایی جکنداف و کالیکاور (2005 & 2003) ایرادهای رویکردهای صرفاً نحوی پیشین از جمله نظریهٔ مطابقت لاندا در تبیین این ساخت، به ویژه : i دربارهٔ توزیع گروه اسمی آشکار و ضمیر مستتر در زبان فارسی مرتفع گردد. به این ترتیب، لزوم در نظر گرفتن عوامل معنایی برای حل این مسئله تأیید میگردد.

کلیدواژه ها:

نظریهٔ مطابقت ، کنترل کامل ، کنترل ناقص ، ضمیر مستتر ، نظریهٔ معنایی