چرایی پیدایش و گسترش بافتهای فرسوده

فرسودگی باف تهای شهری یکی از معضلاتی است که از گذشتههای دور شاهد آن هستیم، اما در چند دهه اخیر، ابعاد گسترد هتری پیدا کرده است. اقدامات گوناگونی که به صورت نوسازی بافتهای فرسوده شهری در جهان و از جمله در ایران صورت گرفته است، نتایجناموفق یا با موفقیت کمتری داشته است. اینکه فرسودگی چیست؟ و نوسازی باف تهای فرسوده به چه معنی است؟ پرسشهایی است که همواره پیش روی پژوهشگران بوده است. مطالعات نشان میدهد اقداماتی که تاکنون انجام شده است، نتوانسته نیازهای نوسازی بافتهای فرسوده شهری را پاسخ گوید. هدف این مقاله، به چالش کشیدن مسایل مربوط به فرسودگی و نوسازی و کوشش در جهت یافتن پاسخ پرسشهای مطرح شده در بالااست. با دید انتقادی به رویکردهایی که تاکنون نسبت به فرسودگی و نوسازی بافتهای شهری ارایه و به آنها عمل شده است، این مسئلهبیش از پیش عیان میشود که درک درستی از فرسودگی و نوسازی وجود ندارد. نتایج حاصل از پژوهش چندساله که بخشی از آن در این مقاله بیان شده، نشان میدهد هم پدیده فرسودگی و هم برنامه نوسازی نیازمندتغییر روش و نگرش از تفکر جز ءنگر به تفکر کل نگر است تا درک درستی از نوسازی حاصل شده و اقدامات صورت گرفته مفیدواقع شود.در این رابطه، فرسودگی را پدید های بسیار پیچیده میدانیم که برحسب شرایط اجتماعی، اقتصادی و سیاسی یک جامعه تغییر میکند. نوسازی نیز به عنوان برنامه پیشگیری، کاهش اثرات و بازگرداندن بافت شهری فرسوده به حالت کارآمد، در صورتی شناخته میشود که ترمیم شبکههای آسیبدیده اجتماعی و اقتصادی و برقراری مجدد جریا نهای قطع شده را انجام دهد

کلیدواژه ها:

نوسازی ، بافتهای فرسوده ، عوامل اجتماعی ، عوامل اقتصادی ، نگرش سیستمی ، توسعه یکپارچه و پایدار