ارتقاء کیفی منظرشهرتهران درتلاقی خیابان و فضای عمومی به سوی منظرفرهنگی درشهر؟

منظرشهری درتعریف علمی رایج کیفیتی است که دررابطه ای رفت و برگشتی بین مخاطب و کالبدشهرپدید می آید مولفه های کالبدی تولید این کیفیت همه عناصری هستند که درشهرحضور دارند خیابان و فضای عمومی ازجمله این مولفه ها هستند که نسبت به سایرین نقش پررنگ تری درادراک مخاطب دارند ازدلایل این ویژگی کمیت و رخدادهای اجتماعی است که درآنها به وقوع می پیوندد جدا ازتاثیر جداگانه هریک ازاین دو مولفه برشهر فضاهایی وجود دارد که کالبد آن حاصل اجتماع خیابان و فضای عمومی است این فضای جدید دارای منظری ارتقا یافته است که ازهمپوشانی کیفیت های خیابان و فضای عمومی نزدمخاطب حاصل میشود چنین منظری میتواند دارای شناسه های منظرفرهنگی باشد خیابان ولیعصر ازخیابان های تاریخی تهران است که قدمت آن به زمان قاجارباز میگردد این خیابان درزمان پهلوی اول تکمیل شد و دردوره پهلوی دوم نقش موثری درسازمان فضایی شهرتهران یافت پس ازانقلاب اسلامی توجه صرفا کالبدی مدیریت شهری به این خیابان نتوانست ازنقش اصلی آن در سازمان فضایی بکاهد این نوشتار به دنبال آن است که منظرخیابان ولیعصر تهران را درنقاط تلاقی آن با فضاهای عمومی تحلیل و تحولات آن را ارزیابی کند

کلیدواژه ها:

خیابان ، فضای جمعی ، فضای عمومی ، منظرفرهنگی ، ولیعصر