ارزیابی کارایی گروه های آموزشی فناوری اطلاعات سلامت دانشگاههای علوم پزشکی کشور با استفاده از روش تحلیل فراگیر داده ها در سال 1390

ارزیابی کارایی، ضرورت بنیادین در رویارویی و سازگاری با تحولات و بهبود مستمر فعالیت ها است. از آنجا که امروزه یکی از شاخص های اصلی سنجش توسعه یافتگی کشورها، سهم یک جامعه در تولید دانش است، ارزیابی عملکرد واحدهای آموزشیو به تبع آن ارتقای کارایی آنها اهمیت دو چندان یافته است. هدف این پژوهش بررسی کارایی گروه های آموزشی فناوری اطلاعات سلامت دانشگاه های علوم پزشکی کشور با استفاده از روش تحلیل فراگیر داده ها است.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد که با استفاده از روش مدل ریاضی تحلیل پوششی داده ها و بااستفاده از نرم افزارDeapنسخه 2.1 کارایی گروه های آموزشی فناوری اطلاعات سلامت در سال 1390 ارزیابی گردید. به منظور جمع آوری اطلاعات، پژوهشگران فرمی را طراحی کرده که شامل تعداد دانشجویان، اعضای هیأت علمی، تعداد کتب تألیفی و ترجمهاعضای هیأت علمی، تعداد مقالات علمی و پژوهشی و غیره بودنتایج نشان داد که از 18 گروه آموزشی مورد بررسی، 6 گروه کارا (دارای کارایی یک) و 12 گروه ناکارا بودند. مقادیر بهینه و ایده آل گروه های ناکارا نیز برای رسیدن به کارایی مشخص گردید. نتیجه گیری: گروه های آموزشی با نمره ارزیابی عملکرد (کارایی) کمتر از یک، برای رسیدن به حداکثر کارایی باید ستانده های پژوهشی خود را با ارائه طرح های پژوهشی بیشتر، مقالات و یا چاپ کتاب افزایش دهند و همچنین این گروه ها باید نهاده هایآموزشی (تعداد دانشجو) و اعتبارات خود را بر اساس مقادیر مازاد مشخص شده در قالب یک برنامه بلندمدت کاهش دهند

کلیدواژه ها:

ارزیابی عملکرد ، کارایی ، گروه های آموزشی ، روش تحلیل فراگیر داده ها ، فناوری اطلاعات سلامت