بررسی عناصر داستان اعرابی و سبوی آب در مصیبت نامه، مثنوی و دفتر هفتم مثنوی
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,235
فایل این مقاله در 50 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MMJ-11-38_010
تاریخ نمایه سازی: 4 خرداد 1398
چکیده مقاله:
داستان اعرابی و سبوی آب از جمله داستان هایی است که در متون مختلف منظوم و منثور فارسی آمده است. در میان آثار منظوم، این داستان را در مصیبت نامه عطار، مثنوی و دفتر هفتم مثنوی می توان دید. در این مقاله، به منظور شناختن قدرت خلاقیت و داستان پردازی سرایندگان این آثار، برخی از عناصر این داستان چون پیرنگ، شخصیت، گفت وگو، حقیقت نمایی و زاویه دید بررسی می گردد. تحلیل زاویه دید بر اساس دیدگاه روایت شناسانی چون پرینس و ریمون- کنان، که آن را کانونی شدگی می نامند، نشان می دهد که تعداد شخصیت های کانونی شده داستان در مثنوی مولوی بیشتر است. به نظر می رسد مولوی با گسترش دادن پیرنگ داستان و نیز با افزودن بر تعداد شخصیت ها و ایجاد گفت وگوهای طولانی، داستان و عمل روایت را جذاب تر نموده است. نگارندگان این جستار می کوشند با بررسی عناصر یادشده نشان دهند کدام یک از این سرایندگان در پرداخت این داستان موفق تر بوده اند. سراینده گمنام دفتر هفتم، به رغم آنکه مثنوی را پیش رو داشته است، بهره چندانی از شیوه های داستان پردازی مولوی نبرده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عبدالمجید یوسفی نکو
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اراک
حسن حیدری
دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اراک
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :