بررسی رابطه خودکارآمدی با تصمیم گیری بالینی در پرستاران شاغل دربیمارستانهای شهر بوشهردرسال 1394

تصمیم گیری بالینی یک فرایند تفکرانتقادی درانتخاب بهترین عمل جهت رسیدن به اهداف مطلوب می باشد یکی زاوظایف مهم پرستاران تصمیم گیری بالینی می باشد لذا می بایست ازتوانایی تصمیم گیری بالینی مناسبی برخوردار باشند این مطالعه باهدف بررسی رابطه خودکارامدی باتصمیم گیری بالینی درپرستاران شاغل دربیمارستانهای شهربوشنر درسال 1394 انجام شده است پژوهش حاضریک مطالعه توصیفی تحلیلی است که بصورت مقطعی برروی 247نفر ازپرستاران شاغل دربیمارستانهای شهربوشهر انجام شده است روش نمونه گیری بصورت تصادفی طبقه بندی شده بود داده ها بااستفاده ازپرسشنامه خودکارامدی عمویم شوارتز و جروسلم و پرسشنامه تصمیم گیری بالینی استخراج شده و باازمونهای تحلیل واریانس همبستگی پیرسون و اسپیرمن و کای اسکور بانرم افزار SPSS/22 موردتحلیل قرارگرفتند پرستاران ازنظر میانگین امتیازخودکارامدی 21/33 و امتیاز تصمیم گیری بالینی 45/61 دروضعیت مطلوب قرارداشتند باتوجه به اهمیت بحث تصمیم گیری الینی و ارتباط معنادار آن با خودکارامدی درپرستاران توصیه میشود درفرایند سیاست گذاری جهت ارتقا کمی و کیفی خدمات بهبود خودکارامدی و تصمیم گیری بالینی پرستاران درساختارنظام سلامت مدنظر قرارگیرد

کلیدواژه ها:

پرستاران ، تصمیم گیری بالینی ، خودکارآمدی ، عملکرد شغلی