تعابیر متفاوت ازماهیت نزد ملاصدرا و علامه طباطبایی و تأثیر آن بر بداهت نظریه اصالت وجود
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 680
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ORJ-4-8_001
تاریخ نمایه سازی: 29 آذر 1395
چکیده مقاله:
این مقاله در تلاش است ضمن واکاوی تفاوت تعبیر ملاصدرا و علامه طباطبایی از ماهیت تاثیر این تفاوت را در نظریه اصالت وجود و بداهت آن بازشناسی کند. تعابیر دوگانهای ازماهیت در آثار ملاصدرا وجود دارد. اما به نظر میرسد تعبیری که در آن واقعیت، متشکل از وجود )به صورت اولاً و بالذات( و ماهیت )به صورت ثانیاً و بالعرض( است، با ساختار فلسفی ملاصدرا سازگاری بیشتری دارد. اما در نظر علامهطباطبایی، واقعیت همان وجود است و چنین نیست که واقعیت از ماهیت نیز تشکیل شده باشد. ماهیت ظهور حدود، سلوب و اعدام ذاتی وجودات خاص در ذهن است. بنابراین، محکی خارجی ماهیت، همیناعدام ذاتی و حدود وجودی هستند که به عنوان اموری اعتباری و مشابه عدم مضاف تعبیر میشوند. از سوی دیگر، با هر دو تعبیر از ماهیت، نظریه اصالت وجود امری بدیهی و بینیاز از اثبات خواهد بود و براهین ارائه شده برای آن صرفاً جنبه تنبیهی دارند. اما دیدگاه علامه به بداهت نزدیکتر است و گزاره وجود اصیل است نزد ایشان گزارهای تحلیلی قلمداد میشود
نویسندگان
سیاوش اسدی
دانش آموخته دکتری فلسفه و حکمت اسلامی دانشگاه تربیت مدرس
رضا اکبریان
استاد گروه فلسفه و حکمت اسلامی دانشگاه تربیت مدرس
محمد سعیدی مهر
دانشیار گروه فلسفه و حکمت اسلامی دانشگاه تربیت مدرس
لطف الله نبوی
دانشیار گروه فلسفه و حکمت اسلامی دانشگاه تربیت مدرس