نقد و بررسی نسبی گرایی اخلاقی از منظر علامه طباطبایی

علامه طباطبایی در المیزان، روایتی از نسبی گرایی اخلاقی را مطرح کرده است. به نقد و بررسی آن می پردازد نسبی گرایی که به هیچ اصل اخلاقی جهان شمول باور ندارد و اخلاق را تابع اهداف و شرایط متغیر اجتماعی و فرهنگی می داند پرسش پایه این گفتار این است: علامه طباطبایی که دور و بر پایه چه پایگاه فکری نسبی گری اخلاقی را نقد می کند دستاورد پژوهش حاضر این است که علامه سه نوع مغالطه را در ارتقای نسبی گرایان تشخیص می دهد که عبارتند از 1. مغالطه خلط میان اصول اخلاقی و امور ناظر به واقع 2. مغالطه خلط اطلاق مفهومی ( = کلیت) و اطلاق وجودی (= دوام) 3. مغالزه خلط میان امر عینی و فرضی همچنین به نظر می رسد پایگاه فکری علامه طباطبایی در نقد نسبی گرایان اخلاقی شهود گرایی اخلاقی مستند به فطرت است. شهود گرایی که از سوی عقل و نقل پلید و تفسیر و تبیین شده است و نقل و عقل در حل تعارض میان شهودات متعارض به ما کمک می کند.

کلیدواژه ها:

نسبی گرایی اخلاقی ، شهود گرایی ، فطرت ، علامه طباطبایی