بررسی تحلیلی رمانتیسم سیاه درسروده های نصرت رحمانی

وضعیت سیاسی اجتماعی و فرهنگی هردوره تاثیر مستقیم بردیدگاه های شاعرانبرجای می گذارد ادبیات رمانتیک ازنوع سیاه و بدبینانه آن به عنوان یک گونه ادبی پس ازیک دهه تحرک و تنش درعرصه های مختلف اجتماعی و سیاسی درجامعه ایران پابه عرصه وجود گذاشت درواقع گونه ای اعتراض به پیامدهای ویرانگر کودتای سال 1332 بود که بسیاری ازفعالیت های فرهنگی و سیاسی را به یکباره درافول مطلق فروبرد شاعران دراین عصر اعتراضات خود راباوجود اختناق و سانسورگسترده به گونه های مختلف گاه به صورت نیمه اشکار و زمانی به شیوه غیرمستقیم بیان کردند سمبولیسم یکی ازشیوه های نااشکار برای مبارزه با سانسور بود اما ادبیات سیاه و رمانتیک گونه ای مبارزه اشکار و پنهان و البته تاحدی منفی باانسداد سیاسی بود که عصیان و اعتراض شاعر را با تمرکز برپیامدهای مخرب ناشی ازکودتا درحوزه مسائل سیاسی اجتماعی و فرهنگی بازگو میکرد دراین مقاله سعی برآن است تا به بررسی برخی ازعوامل پیدایش این گونه ادبی و بازتاب آن درشعرنصرت رحمانی به عنوان شاعرشعرسیاه پرداخته شود

کلیدواژه ها:

شعرسیاه ، رمانتیسم سیاه ، اعتراض ، نصرت رحمانی و کودتای 32