نقش تشبیه در دگرگونی های سبکی

سبک، نمودار گزینش و ترکیب شاعر و نویسنده از امکان ات متعدد زبانی است . همچنین بیانگر تقلید یا نوآوری در دستگاه های مختلف زبان مانند دستگاه آوایی، دستگاه واژگانی و نحوی است. از جمله مه م ترین دستگاه های زبان ، دستگاه بلاغی است که شامل همه تزئینات بیانی و بدیعی و به تعبیری همه عناصر جمالی متن می شود . دستگاه بلاغی برجسته ترین و مهم ترین دستگاه زبان ادبی است که می توان ر وند آفرینش ادبی را در آن ملاحظه نمود . زیرا به نظر می رسد نخستین دگرگونی های سبکی در این دستگاه روی می دهد. اساسی ترین رکن این دستگاه تشبیه است که سایر اجزای دستگاه مانند استعاره، تشخیص و حتی کنایه از آن ناشی می شود . با بررسی ساختار تشبیه به صورت دقیق می توان تحولات سبکی دستگاه بلاغی را نشان داد. در این مقاله ، با استفاده از آماری که از تحلیل کامل تشبیهات اشعار نیما، اخوان و سهراب سپهری در دست است، سعی می شود تحولات سبکی ناشی از تشبیه در شعر نو به اجمال بررسی شود.

کلیدواژه ها:

تشبیه ، ساختارهای تشبیهی ، سبک شناسی بلاغی ، سبک