شب پره و سیولیشه - دو نماد برای یک موقعیت تأویل دو شعر نمادین از نیمایوشیج

در تأویل شعرهای نمادین نیما یوشیج، با این پیش فرض روبرو هستیم که تعدادی از این شعرها دارای درونمایه اجتماعی- سیاسی است که شاعر به دلایلینمی توانسته یا نمی خواسته آنها را به طور روشن و صریح بیان کند و برای ابلاغ آنها به نمادهای شاعرانه متوسل شده است . نگارنده سعی دا رد با استفاده ازشیوه های تأویل شلایرماخر و همفکرانش، به معنا و پیام مورد نظر مؤلهف هنگام سرودن شعر، نزدیک شود. برای این منظور، از طریق مطالعات مستمر و دقیق درزندگی، آثار، افکار و اوضاع اجتماعی- سیاسی روزگار نیما و نیز راهنمایی خود متن، به عنوان یک اثر زبانی، مدعی است که توانسته است تا حدودی به اینمنظور دست یابد در مقاله حاضر، علاوه بر تأویل دو شعر «شب پره ساحل نزدیک» و «سیولیشه»، به لحاظ نزدیکی فضای حاکم بر دو شعر، که از تلنگر زدن کسی به شیشه پنجره اتاق شاعر سخن می گویند، و نیز از نحوه سخن گفتن و بر خورد شاعربا هر دو مورد، نگارنده به این نتیجه رسیده است که نمادهای «شب پره ساحل نزدیک» و «سیولیشه»، هر دو به موقعیتی یکسان یا مشابه که درآن شخصی با گرایش های کمونیستی، به امید رخنه کردن درخانه نیما، به شیشه اتاق وی می کوبد، اشارهدارند. این رویکرد به شعرهای نمادین نیما، به هیچ وجه به معنی انکار رویکرد مخاطب محور به متون ادبی نیست؛ و نگارنده حتهی در مورد شعرهای نمادین دارای پیامهایاجتماعی - سیاسی، تأویل های متفاوت را از دیدگاه های مختلف ممکن می داند.

کلیدواژه ها:

هرمنوتیک ، تأویل ، نماد ، شعرنیما ، شب پره ، سیولیشه