دیگری و نقش آن در داستانهای شاهنامه

؛«دیگری» مفهومی است که توجه به آن با آثار کسانی چون هوسرل، هایدگر، سارتر(در حوزهی فلسفی) و باختین(در حوزهی ادبی) آغاز گردید. توجه به اینمفهوم، سبب ایجاد چشم اندازهای جدیدی در مباحث فلسفی و ادبی گردید. نویسندگان این مقاله، با استفاده از آرا باختین و جایگاه «دیگری» در اندیشه ی او، داستانهایی از شاهنامه را که رستم در آنها حضور دارد، بازخوانی کرده؛ افق های تازهای پیش روی خوانندگان گشوده اند . بر این اساس داستان های شاهنامه را می توان به سه دستهی زیر تقسیم کرد:الف) داستانهایی که در آن سخن از حذف و غیاب دیگری است: این داستان ها بیشترین حجم شاهنامه را به خود اختصاص داده اند. ب) داستانهایی که در آن تلاش بر حفظ و عدم غیاب دیگری است : تنها نمونه ی این داستانها در شاهنامه، داستان رستم و اسفندیار است؛ داستانی که در آن دو هماورد که هر دو چهره ای نیک و اسطورهای دارند هرگز راضی به حذف و غیاب دیگری نیستند. ج) داستانهایی که در حد فاصل این دو قرار می گیرند: مانند داستان رستم و سهراب، که در آن می توان عناصر داستان های حماسی و داستان های تراژدی را با هم مشاهده کرد.

کلیدواژه ها:

دیگری ، حماسه ، تراژدی ، رجزخوانی ، گفتگو ، رستم و اسفندیار ، رستم و سهراب