نظریه انتقادی روابط بین الملل و گفت وگوی تمدن ها

سال انتشار: 1384
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 958

فایل این مقاله در 27 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_POLITIC-1-1_005

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1393

چکیده مقاله:

اگرچه گفت وگوی تمدن ها مفهومی کاملاً جدید نیست ؛ با طرح مجدد آن از سوی سید محمد خاتمی ، رئیس جمهوری اسلامی ایران ، در اواخر دهه 1990 میلادی مورد توجه جدی قرار گرفت . این مفهوم در روابط بین الملل دارای مدلولات مهم نظری در سطوح مختلف هستی شناختی، معرفت شناختی ، جامعه شناختی و هنجاری است و در عین حال ، به اندازه کافی مداقه نظری نشده است . به نظر می رسد که از میا ن نظریه های روابط بین الملل ، نظریه به اصطلاح انتقادی ، یکی از بهترین بسترهای نظری برای فهم و مفهوم بندی جایگا ه نظری گفت وگوی تمدن ها است . شهرت نظریه انتقادی به دلیل تأکید آن بر گفت وگو و گفتما ن و نقش آن در شکل دادن به بنیان حقیقت ،غیبت و اجما ع است . اینها می توانند در سطح بین الملل پیامدهای مهمی در ابعاد نظری و فرانظری داشته باشند . این مقاله نشان می دهد که چگونه این انگاره می تواند در سطح هستی شناسی، برداشت دولت محور را از روابط بین الملل متحول سازد . از لحا ظ معرفت شناختی می تواند به عنوان بنیانی برای برداشت هایی غیر اروپا محور از روابط بین الملل عمل کند و در سطح جامعه شناختی ، راهی به سمت شکل گیری اجتماع اخلاقی است . سرانجام اینکه از نظر هنجاری معطوف به سیاست جهانیعادلانه تری است که کمتر جنبه برون گذارانه د ارد. استدلال این مقاله آن است که همه این ابعاد کم وبیش با تعهدا ت فرانظری ، نظری و اخلاقی نظریه بین المللی انتقادی همخوانی دارند.

نویسندگان

حمیرا مشیرزاده

استادیار گروه روابط بین الملل دانشگاه تهران