سرشت امر سیاسی در شهر خدای آگوستین

این مقاله می کوشد تا با بررسی فقراتی اساسی و مهم از رساله شهر دا اثر سنت آگوستین، متأله برجسته مسیحی، پرتویی بر تضمنات سیایس آن بیفکند. در اینجا با توجه به رأی پیتربورنل، که در مقاله ای با عنوان «جایگاه سیاست در شهر خدای آگوستین» به نگارش درآمده است، نشان خواهیم داد که در الهیات آگوستین، جایی برای بحث از «سیاست» به مثابه موضوعی مستقل وجود ندارد. سیاستی در نظر وی، امری سلبی و ملازم با سرت عدمی و اینجهانی وضعیت پساهبوط است و در بهترین حالت می تواند نمودی از حفظ امنیت و آرامش در این سرای فانی، به عنوان منزلگاهی برای زائران «شهرخدا» باشد. آگوستین انسان را موجودی بالطبع «اجتماعی» می داند، اما این اجتماعی بودن به زغم وی، در اثر «سیاسی شدن» وی که به ضرورت شرایط پساهبوط بر او رخ نمده است، مخدوش گشته است. بنابراین، آگوستین با اعراض امل از سنت فلسفه سیاسی یونانی، و با نفی مناسبات مدنی، اینجایی و اکنون، شهر خدای خود را در ساحتی غیر جسمانی ترسیم می کند.

کلیدواژه ها:

امر سیاسی ، امر اجتماعی ، شهر خدا ، آگوستین ، طبیعت