بررسی رابطه بین میزان دینداری و سبک زندگی شهروندانمطالعه موردی شهروندان شهرستان کاشان در سال 1390

امروزه مفهوم سبک زندگی به عنوان بیان روش زندگی مردم و الگوهای فرهنگی و رفتاری آحاد جامعه از مفاهیم اساسی علوم انسانی به ویژه روانشناسی و علوم اجتماعی به شمار می آید از سوی دیگر، دینداری به عنوان مجموعه شناخت ها، عقاید اخلاقیت و احکام دینی و تمایلات نسبتا پایدار و مثبت نسبت به دین با کارکردهای عمده حیات بخشی، انضباط بخشی، خوشبختی و انسجام بخشی عامل بسیار نیرومندی در تعیین نوع سبک زندگی، مورد توجه صاحب نظران قرار گرفته است بر این مبنا، در این مقاله، رابطه بین میزان دینداری و سبک زندگی مورد مطالعه قرار گرفته است در واقع، هدف اساسی این مطالعه تبیین رابطه و چگونگی تعامل و پیوند دو متغیر دینداری و سبک زندگی افراد در جامعه آماری مورد مطالعه قرار گرفته است در واقعف هدف اساسی این مطالعه تبین رابطه و چگونگی تعامل و پیوند متغیر دینداری و سبک زندگی افراد در جامعه آماری مورد مطالعه می باشد. این تحقیق از نوع مطالعه پیمایشی Survey studyبوده و داده های تحقیق با استفاده از تکنیک پرسشنامه توام با مصاحبه جمع آوری گردیده است. اعتبار و روایی مقیاس های اصلی پژوهش شامل میزان دینداری و سبک زندگی افراد با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد بررسی و تایید قرار گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل تمام شهروندان شهر کاشان در نیمه اول سال 1390می باشد که با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران تعداد 640 نفر به عنوان نمونه تعیین و با استفاده از روش های سهمیه ای تصادفی انتخاب و بررسی شده اند. یافته های تحقیق رابطه بین میزان دینداری و هریک از ابعاد سبک زندگی و نوع سبک زندگی پاسخگویان را نشان می دهد. در مجموع، نتایج فعالیت آماری مربوطه با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن r(S)=0/312 رابطه معنادار دو متغیر میزان دینداری و نوع سبک زندگی افراد را در سطح اطمینان 99 درصد مورد تایید قرار داده است. همچنین نتایج تحلیل رگرسیونی به روش گام به گام، اثرات بعد اعتقادی و بعد اگاهی دینداری را به ترتیب با 29 و 28 درصد برسبک زندگی شهروندان نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

سبک زندگی ، میزان دینداری ، مصرف گرایی ، الگوهای رفتاری ، اعتقاد دینی