سیاست گذاران ایرانی و سیاست گذاری رسانه های اجتماعی چالش ها، الگوها و ارایه یک مدل پیشنهادی

این مقاله سیاست های جاری ایران در قبال رسانه های اجتماعی و نیروهای تاثیرگذار بر این سیاست و روندهای آتی آن را بررسی می کند. بر این اساس، ضمن مصاحبه های رو در رو با 20 سیاست گذار کلیدی در ایران، شناختی متفاوت و تازه را نسبت به این مسیله چالش برانگیز در عرصه سیاست گذاری رسانه های اجتماعی در ایران فراهم آورده است. مسیله اصلی مورد بررسی، درک پارادایم های ذهنی سیاست گذاران و ارایه مدلی پیشنهادی برای حل تعارض موجود میان مصرف کاربران و شیوه های سیاست گذاری محدودکننده (نظیر فیلترینگ) در قبال آن است . پیاده سازی مصاحبه ها در نرم افزار تحلیل داده های کیفی مکس کیودا، ضمن کدگذاری اولیه ، محوری و گزینشی ، به استخراج تم هایی انجامیده و معطوف به ارایه یک مدل پیشنهادی برای سیاست گذاری در این حوزه شده است ؛ یافته های این مقاله نشان می دهند که نوع نگاه سیاست گذاران به رسانه های اجتماعی در ایران ، با نحوه استفاده کاربران از آن، لزوما در تعارض نیست، اما ناکارآمدی ساختارهای موجود ، جدی نگرفتن ابزارهای قانونی و مدیریتی، و نیز پراکندگی شیوه های تصمیم گیری، چالش های فراوانی را برای سیاست گذاری رسانه های اجتماعی به دنبال داشته، که همگرایی و تجانس میان نهادهای تصمیم ساز را بسیار دشوار ساخته است . این مقاله، برآمده از اولین پروژه تحقیقاتی است که پس از تاسیس شور ای عالی فضای مجازی در ایران (به فرمان مقام معظم رهبری اسفند 1390 ) و تصویب قانون جرایم رایانه ای (مصوب خرداد 1388 مجلس شورای اسلامی )، در قالب رساله دکتری در رشته علوم ارتباطات به این مسیله می پردازد

کلیدواژه ها:

رسانه های اجتماعی ، سیاست گذاران ایرانی ، سیاست گذاری ، اینترنت ، فیلترینگ ، مدل پیشنهادی