بازخوانی آینده پژوهی در بستر نظریه آشوب

آینده پژوهی به عنوان یک رشته پژوهشی، مفهوم نوظهوری است که به سرعت جای خود را در دانشگاه های جهان و همچنین دانشگاه های کشورمان باز می کند. نظریه آشوب نیز نظریه ای نوپدید است که در سال های اخیر تأثیر شگرفی بر فیزیک، ریاضیات و حت علوم اجتماعی برجای گذاشته است. مقاله پیش رو پس از توضیح برخی مفاهیم ضروری و ادبیات موضوع درصدد بازخوانی آینده پژوهی در بستر نظریه آشوب است. این پژوهش از دید هدف، از نوع نظری و از دید روش از نوع تحلیلی است. در این مقاله 2 روش کمی و عملگرایانه (مدلسازی عامل بنیان و پویه مندی سیستم ها) معرفی می شود.

کلیدواژه ها:

نظریه آشوب ، خودسازماندهی ، آینده پژوهی ، زمان مابعد متعارف ، پویایی سیستم