مدلی برای پشتیبانی از تصمیم گیری در سیستم های خودتطبیق

سیستم نرم افزاری خودتطبیق با حذف دخالت انسانی و جایگزینی ساختارهای حلقه بسته با ساختارهای حلقه باز قادر است به صورت برخط، خود را با تغییرات زمان اجرا تطبیق دهد که در این راستا از یک فرآیند سه مرحله ای، شناسایی، تصمیمگیری و اجرا بهره می گیرد. با توجه به اهمیت مرحلهی تصمیم گیری در تطبیق مناسب سیستم نرمافزاری با تغییرات و با وجود ارائه مدل هایی برای تصمیم گیری، هنوز توسعه سیستم های خودتطبیق با چالش هایی روبرو است و این مدل ها توانایی پشتیبانی کامل از محیط پویای کنونی را دارا نمی باشند. در این مقاله با بکارگیری مفاهیم بکار رفته در رهیافت مبتنی بر هدف، مدلی برای پشتیبانی از تصمیم گیری در سیستم های خودتطبیق ارائه شده است که علاوه بر افزایش انعطاف پذیری در تصمیم گیری بعضی مفاهیم و چالش های حوزه خودتطبیقی را آدرس دهی میکند. برای ارزیابی مدل ارائه شده از یک مطالعه موردی استفاده می شود که نتایج ارزیابی بر کاهش زمان پاسخ و افزایش بارکاری دلالت دارد.

کلیدواژه ها:

خودتطبیقی ، سیستم های خودتطبیق ، تصمیم گیری ، رهیافت مبتنی بر هدف