ارزیابی و مقایسه روشهای عارضه یابی سازمان با رویکرد AHP فازی

امروزه، وجود نظام جامع ارزیابی عملکرد، ضرورتی حایز اهمیت برای سازمان های دولتی و خصوصی است و البته کثرت مدل های ارزیابی عملکرد، سازمانها را در انتخاب مدل بهینه با مشکل مواجه می سازد. هدف از این مقاله، مطالعه تطبیقی مهم ترین مدل های عارضه یابی سازمانی است. در این پژوهش، پنج مدل از برجسته ترین این مدل ها، شامل مدل های BSC EFQM دمینگ، مالکوم بالدریج و همچنین جایزه کیفیت ایران در مواجهه با یکدیگر، ارزیابی و بر اساس معیارهای احصاء شده از ادبیات موضوع و با استفاده از روش AHP فازی، مقایسه و اولویت گذاری می شوند. معیارهای موثر در ارزیابی این مدل ها با مرور ادبیات تحقیق، احصاء شده و به تایید خبرگان و استادان حوزه مدیریت عملکرد و مدیریت کیفیت رسیده است. مرور مبانی و فلسفه مدل ها نشان می دهد که مدل دمینگ، پایه اصلی کلیه مدل ها و مطرح کننده اصلی ایده های اولیه در توسعه آنها بوده است؛ لیکن نتایج تحقیق، حاکی از آن است که بر اساس معیارهای مذکور، مدل های BSC و EFQM رتبه بهتر و فاصله زیادتری از سایر مدل ها دارند؛ در بین این دو مدل نیز مدل BSC با تفاوت اندکی، اولویت بیشتری در مجموع نظرات خبرگان داشته است. مدل های مالکوم بالدریج و جایزه کیفیت ایران نیز نمرات نزدیکی دارند و البته مدل مالکوم بالدریج رتبه بهتری دارد و در نهایت، مدل دمینگ، کمترین امتیاز را کسب نموده است.

کلیدواژه ها:

عارضه یابی ، تعالی سازمانی ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی