طبقه بندی و مدیریت مراکز رشد: سامان بخشی اهداف راهبردی و میدان رقابت برای تسهیل کار مشاغل جدید

مراکز رشد به عنوان مدلی از تسهیلات برای تازه کاران، اخیرا توجه فزاینده ای را به خود جلب کرده است. سرمایه گذاران مخاطره پذیر، مراکز رشد را وسیله ای برای تنوع بخشیدن به سبد سرمایه گذاری پرمخاطره می دانند و کارآفرینان شرکت های آینده برای کسب حمایت در راه اندازی، به این مراکز روی می آورند. مراکز رشد در هر دو عرصه مدیریت ریسک سرمایه گذاری و مدیریت ریسک کارآفرینی با چالش روبرو می شوند. در چند سال گذشته بیش از هزار مرکز رشد تاسیس شده است که موضوع اغلب آنها به فعالیت های اقتصادی در مناطق ارتباط دارد. اما انواع تازه ای از مراکز رشد در حال پیدایش و شکل گیری است. این مراکز رشد اهداف راهبردی متفاوتی را دنبال می کنند. شایستگی ها و مهارت های متفاوتی را به کار می گیرند و خدمات خود را به بازارهای متفاوتی ارائه می کنند. در نتیجه این مراکز درک جدیدی از منابع مزیت رقابتی خود و مدل های فعالیت اقتصادی ارائه کرده اند. مقاله حاضر با تکیه بر 41 مصاحبه با مدیرات مراکز رشد و تحقیق و توسعه پنج نوع از مرکز رشد مدیران را متمایز کرده است: مرکز رشد دانشگاهی، مرکز رشد مستقل تجاری، مرکز رشد فعالیت های اقتصادی منطقه ای، مرکز رشد درون شرکتی، و مرکز رشد مجازی. ما یک مدل به نام مرکز رشد فعالیت های اقتصادی را تشریح می کنیم که با در نظر گرفتن تفاوت دیدگاه های مشتریان و سایر دینفعان اصلی، این مدل تعدیل شده است. نتیجه گیری ما آن است که صرف نظر از این که مرکز رشد سودآوری را هدف خود قرار داده باشد یا خیر باید به صورت یک شرکت تجاری اداره شود . همچنین ما استنباط های مربوط به مدیریت عملیاتی و راهبردی مراکز رشد و نیز ملاحظات استراتژیک و خط مشی برای دانشگاه ها، سرمایه گذاران مخاطره پذیر، شهرداری ها، بنگاه ها و سایر مووسات موجد مراکز رشد را خلاصه کرده ایم.

کلیدواژه ها:

مرکز رشد ، تسهیلات نوین فعالیت اقتصادی ، مدل تجاری ایجاد مرکز رشد ، میدان و مزیت رقابتی ، مدیریت ریسک ، سرمایه مخاطره پذیر ، صنعت ساز