نظریه ها و الگوهای ارتباط میان دانشگاه ها و صنعت در اقتصاد دانش بنیان

دانشگاه و صنعت از مهمترین و اثرگذارترین نهادها در توسعه اجتماعی و سیاسی و فرهنگی و پیشرفت های اقتصادی و فناورانه جامعه هستند. اهمیت در ارتباط میان علم و فناوری، ادغام علم و صنعت، ظهور صنایع بر مبنای علم، استفاده از علم به عنوان روش هایی برای بوجود آوردن مزیت های رقابتی در بخشی از شرکت ها و نیز جهانی سازی اقتصاد و بین المللی سازی فناوری، برخی از دلایلی هستند که ارتباطات مشترک میان شرکت ها و سازمان های تحقیقاتی را توجیه می کنند. توسعه ارتباط صنعت و دانشگاه به دلیل اثرات و پیامدهای بسیار مثبت آن در ایجاد تحولات فناورانه، اقتصادی و اجتماعی از دیرباز مورد توجه استراتژیست ها، سیاستگذاران و برنامه ریزان دانشگاهی و صنعت قرار داشته و تلاش های فراوانی جهت ایجاد پیوندی اثربخش بین صنعت و دانشگاه صورت گرفته است. قرن 21 رقابت بین المللی اقتصادی بر پایه دانش است. رقابت در بازار فناوری محور امروز جهان مستلزم ادغام دانش های نوین با صنعت است. صنعتی که بی بهره از دانش روز باشد، محکوم به زوال و دانش بدون کاربرد در صنعت بی ارزش قلمداد میشود و این یعنی پیوند دانشگاه با صنعت. هدف از تدوین مقاله حاضر، بررسی نظریه ها، الگوها و مدل های موجود ارتباط میان دانشگاه، صنعت و سایر نهادهای مؤثر در اقتصاد دانش بنیان است. در این مکتوب، مدل های پیچش سه جانبه TH2، TH1 و TH3 (اتزکوویتز و لیدسدورف)، الگوی تکاملی (برکوویتز و فلدمن)، پیچشهای چهارجانبه و پنج جانبه (کارایانیس و کمپبل)، پیچش پنج جانبه بومی(صمدی میارکلائی)، و پیچش N تایی ارتباطات دانشگاه-صنعت (لیدسدورف) مورد بررسی قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

دانشگاه ، صنعت ، الگوهای ارتباطی ، اقتصاد دانش بنیان