طراحی مسیرهای بلند در شبکه اتوبوسرانی شهر اصفهان

رشد جمعیت سال های اخیر کلان شهر اصفهان و وجود آثار تاریخی و فرهنگی در هسته مرکزی آن که محدودیت هایی درساخت خیابان ها ایجاد کرده، باعث بروز مشکلات و معضلات حمل و نقلی و ترافیک در سطح این شهر شده است. یکی ازراهکارهای مهم برای حل مسئله حمل و نقل و ترافیک شهر اصفهان، بهبود وضعیت حمل و نقل عمومی در سطح این شهر می باشد. گرچه شبکه اتوبوسرانی اصفهان با بیش از 2000 کیلومتر پوشش خطی در حال ارایه خدمت به شهروندان است امامیزان سهم نسبی این گونه حمل و نقلی در جابهجایی مسافران شهر بسیار کم می باشد. بهبود شبکه اتوبوسرانی اصفهانمی تواند باعث جذب مسافران از دیگر گونه های حمل و نقلی به آن شود. یکی از راه های بهبود شبکه اتوبوسرانی، کاهش تعداد انتقالات مسافران می باشد. طراحی مسیرهای بلند در شبکه اتوبوسرانی می تواند تعداد انتقالات را کاهش دهد و باعثبهبود عملکرد شبکه اتوبوسرانی از دیدگاه مسافران و جذب آ نها به شبکه شود. در این مقاله، ابتدا جهت تعیین کریدورها و مسیرهای اصلی کاندید برای طراحی مسیرهای بلند در شبکه اتوبوسرانی شهر اصفهان، نقشه های تمایل به حرکت طولانیبرد مردم شهر اصفهان ساخته شده است. سپس با استفاده از نقشه های تمایل به حرکت طولانی برد مردم شهر اصفهان همراه بامد نظر قرار دادن یک سری فرضهای خاص و همچنین نظرات کارشناسان حمل و نقل شهر، سه مسیر بلند با ادغام مسیرهای موجود پیشنهاد شده است. جهت ارزیابی مسیرهای پیشنهادی، از نرم افزار تخصیص ترافیک برای مقایسه وضع موجود و وضع پیشنهادی استفاده شد. برای حاصل از ارزیابی این مسیرها که بهبود در یک سری از معیارها را نشان می دهد ، حاکی از مؤثر بودن طراحی مسیرهای بلند در شبکه اتوبوسرانی شهر اصفهان می باشد.

کلیدواژه ها:

حمل ونقل عمومی ، شبکه اتوبوسرانی شهری ، طراحی مسیرهای بلند ، تقاضای سفر ، نقشه تمایل به حرکت طولانی برد