مدل سازی مکان یابی هاب زنجیره امدادرسانی در مدیریت بحران بر مبنای نیاز مصدومین تصادفات جاده ای

میلیون ها تن از مردم هر ساله تحت تاثیر بحران های طبیعی نظیر سیل و زلزله، و بحران های غیرطبیعی (انسان ساز) نظیر تصادفات جاده ای هستند. رشد سریع مالکیت وسایل نقلیه موتوری در سال های اخیر در ایران، به همراه جوان بودن جمعیت و گوناگونی انواع وسایل نقلیه باعث شده تا نیاز به اقدامات گسترده در خصوص امدادرسانی در حوادث انسان ساز افزایش یابد. بنابراین آمادگی برای واکنش های سریع و انجام عملیات مربوط به مدیریت بحران، مانند فراهم کردن مراکز امدادی و ایجاد زنجیره امداد برای کاهش آسیب و تلفات ناشی از آن و انتقال آسیب دیدگان از مناطق بحرانی به مراکز امدادی از پیش تعیین شده، ضروری به نظر می رسد. از سویی در مکانیابی مراکز امدادی از پیش تعیین شده، ذینفعان مختلفی دارند که دیدگاه ها، توانمندی ها و نیازهای مختلفی دارند. یکی از ذینفان، کاربران جاده ای و مصدومان حوادث جاده ای هستند که حداقل کردن زمان امداد و حداکثر نمودن ظرفیت مراکز امدادرسانی از جمله نیازهای ایشان است. در این مقاله تلاش گردید به مدل سازی تعیین مکان هاب های امدادی با اولویت مطالبات مصدومین حوادث جاده ای پرداخته شود. در این مدل زمان به صورت فازی در نظر گرفته شده و از روش های حل دقیق و الگوریتم فرا ابتکاری NSGAII برای حل مدل استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، تصادفات جاده ای ، مکانیابی هاب ، مدلسازی ریاضی ، الگوریتم ژنتیک