تعیین فاصلهداری بهینهی طاقهای بتنی و برآورد نشست در ایستگاههای مترومطالعهی موردی: ایستگاه هفت تیر خط 6 متروی تهران

احداث خطوط مترو به عنوان یک نیاز اساسی شهرهای بزرگ و در حال توسعه مطرح است. از بین روشهایاحداث ایستگاههای زیرزمینی مترو، روش پیشنگهداری طاق بتنی، علاوه بر پایداری فضا، کاهشجابجاییهای سطحی را به همراه دارد. برای طراحی بهینهی طاقهای بتنی، پارامتر فاصلهداری که در حصولپایداری و مهار جابجاییهای سطحی تاثیرگذار است، عمدتاً با استفاده از مدلسازی عددی تعیین میشود.هدف از این مقاله، ارایهی روشی برای تعیین این پارامتر با استفاده از مدلسازی دوبعدی است. در این روشفاصلهداری بهینه با معیارهای ساکورایی و تنش مجاز آییننامهی بتن ایران تعیین و سپس نشست حاصل ازآن با دو روش عددی و تحلیلی تجربی برآورد میشود. معیار کرامر نیز برای محاسبهی مقادیر مجاز نشست -بکار برده میشود. به عنوان نمونه، سازهی نگهبان ایستگاه هفت تیر خط 6 متروی تهران، با این روش طراحی و فاصلهداری بهینه طاقهای3 متر محاسبه شده است. / 3 و 5 ،2/5 ، بتنی تونلهای رکتیفایر، جنوبی و بخشهای اول و دوم تونل شمالی ایستگاه، به ترتیب برابر 3