بررسی عددی تاثیر اندرکنش تونل- سازهی سطحی بر نشست سطح زمین

در احداث زیرساختارهای زیرزمینی شهری، عبور تونلها از زیر سازههای سطحی امری اجتناب ناپذیر است؛بنابراین پیشبینی و کنترل تغییر مکانهای حاصل از حفاری، به ویژه نشست سطحی زمین، همواره بایدپیش از حفاری مورد توجه قرار گیرد و در حین حفاری نیز بررسی شود. در این پژوهش یکی از ساختمانهای مستعد تغییر مکانهای بحرانی در مسیر عبور تونل خط ۲ متروی مشهد به عنوان مطالعهیموردی انتخاب و با روش عددی مدلسازی و تحلیل شده است. همچنین اثر تغییرات پارامترهای هندسی ساختمان بر نشست سطحی مطالعه شده است. پژوهش انجام گرفته، نشان داده است اثر تغییر عمق بیشتراز تغییرات فاصلهی جانبی بین تونل و سازههای سطحی بر نشست موثر است. همچنین ضمن بررسی نمودارهای تغییرات فاصلهی جانبی بین تونل و ساختمان مهمترین نکته این است که افزایش فاصلهی جانبی، ابتدا افزایش نشست سطح زمین و سپس تاج تونل را به دنبال داشته و مکانیسم تغییر شکل تونل و تغییرات تنش قائم، با فاصله گرفتن از ساختمان، بر روند تغییرات موثر است. همچنین اثر لحاظ کردن این عوامل بر تغییر شکل نقاط متفاوت ساختمان و مقایسهی آن با نتایج تحلیلهای زمین بکر نیز ارائه شده است

کلیدواژه ها:

نشست سطحی ، حفاری مکانیزه ، تحلیل پارامتریک ، هندسهی ساختمان ، خط 2 متروی مشهد ، روش اختلاف محدود ،