توسعه مدل تشخیص الگوی فازی به منظور ارزیابی پتانسیل فرسایش پذیری حوضه ها برمبنای روش PSIAC

در کشورهای مختلف جهان روشهای تجربی و ریاضی متعددی جهت ارزیابی و برآورد شدت فرسایش خاک و تولید رسوب مورد استفاده قرار می گیرد. از میان این روشها می توان به روش PSIAC که بیشترین عوامل موثر را در محاسبه فرسایش خاک و تولید رسوب در نظر می گیرد اشاره نمود. در الگوی کمی سازی شاخصهای PSIAC ، فضای متغیرهای ورودی به محدوده هایی با مرزهای مشخص تقسیم بندی شده است. بنابراین تابع شاخص PSIAC نسبت به متغیرهای ورودی پیوسته نبوده و ممکن است با تغییر پارامترهای ورودی در فضای این محدوده صریح ، شاخص نهایی خروجی سیستم نیز دچار ناپیوستگی شود. عدم قطعیت موجود در شناخت و به تبع آن تصمیم گیری در مورد میزان فرسایش پذیری ، یک عدم قطعیت مبهم و به عبارتی دیگر فازی است. در این مطالعه به ارائه یک مدل تشخیص الگوی فازی بر مبنای پارامترهای PSIAC پرداخته شده است. این سیستم دارای طبیعت پیوسته بوده و نسبت به محدوده تغییرات پارامترهای کمی ورودی ، دارای حساسیت مناسب می باشد و از لحاظ مفهومی قادر است تغییرات مذکور را در خروجی اعمال نماید. براین اساس جهت تعیین پتانسیل فرسایش پذیری حوضه دریانچای از هر دو روش ، PSIAC و تشخیص الگوی فازی بر مبنای روش ، (FPR-PSIAC)PSIAC ، استفاده شد و نتایج حاصل با هم مقایسه گردید. بررسیها نشان می دهند هرچند روند کلی پتانسیل فرسایش پذیری حوضه در هر دو روش فوق به نتایج نزدیکی منجر می شوند ، به دلیل نوع محاسبات و هموار سازی و ایجاد پیوستگی بیشتر در روش تشخیص الگوی فازی ، برخی اختلافات بین نتایج این دو روش دیده می شود.

کلیدواژه ها:

ارزیابی پتانسیل فرسایش پذیسری ، روش PSIAC ، تشخیص الگوی فازی ، حوضه دریانچای