بررسی عوامل مؤثر بر انجام اقامه نماز و ارتباط آن با ویژگی های پرسنل پرستاری در بیمارستان بعثت شهر سنندج در سال 1393

مقدمه: نماز راهی برای ارتباط با خدا و مناجات با پروردگار است و وجود بیماری نباید شرایط انسان را ازتکلیفی همچون نماز خواندن باز دارد. برقراری تسهیلات جهت انجام فعالیت های مذهبی توسط بیماران،جزئی از فعالیت های حمایتی معنوی پرستاران می باشد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1393 در بیمارستان بعثت شهر سنندج انجام گرفت.جمعیت هدف بصورت سر شماری، از پرستاران شاغل به تعداد 119 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوریداده ها پرسشنامه 42 سوالی بود. عوامل مؤثر شامل (عوامل پرسنلی، محیطی، پشتیبانی و تبلیغاتی، مرتبط بابیمار) بود. اطلاعات با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیلی (تست دقیق فیشر) مورد تجزیه و تحلیلقرار گرفت. یافته ها: در بین عوامل پرسنلی، کاهش حجم کاری (40/3%)، از عوامل محیطی، تعبیه دستشوئی جهت وضو در کنار اتاق نماز (34/5%)، وجود فضا و امکانات در هر بخش جهت اقامه نماز (30/3%) و مشخص کردن قبله در بخش ها (31/1%) از دیدگاه پرسنل پرستاری خیلی تأثیرگذار بود و وجود کتاب قرآن و سایر کتب مذهبی در بخش با 25/2% در بین عوامل پشتیبانی اقامه نماز بیشترین تأثیر را داشت. بین اعتقاد پرسنلبه اقامه نماز و عوامل (پرسنلی، محیطی، مرتبط با بیمار، پشتیبانی) ارتباط معنی دار بود.نتیجه گیری: طبق نظر پرسنل پرستاری جهت انجام فریضه نماز توسط بیماران عوامل متعددی دخیل می-باشد که مانع از انجام این فریضه الهی می گردد. پیشنهاد می گردد تدابیری جهت انجام اقامه نماز توسطبیماران در بیمارستان انجام گرفته و رضایت بیماران را فراهم کرد.

کلیدواژه ها:

اقامه نماز ، عوامل مؤثر ، بیماران بستری ، دیدگاه پرسنل پرستاری