تاثیر نانوذرات نقره و جیوه بر شاخص استرس های ماهی آزمایشگاهی

زمینه و هدف: حضور همزمان آلاینده های محیطی در محیطهای آبی میتواند اثرات متفاوت تری نسبت به حالتهای مجزای آنها بر آبزیان و دیگر موجودات زنده بگذارد. از اینرو هدف از این مطالعه بررسی اثر جیوه و نانوذرات نقره بر شاخصهای استرس بافت آبشش ماهی آزمایشگاهی میباشد.مواد و روشکار: در این مطالعه از 181 عدد ماهی مدل آزمایشگاهی استفاده شد. برای بررسی میزان شاخصهای سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز در بافت آبشش ماهی از یک غلظت غیرکشنده کلرید جیوه، یک غلظت غیرکشنده نانوذرات نقره، حالت ترکیب کلرید جیوه و نانوذرات نقره به همراه گروه شاهد استفاده شد. برای بررسی تفاوت معنیدار در گروههای مختلف از آزمون واریانس یکطرفه استفاده گردید.یافتهها: میانگین شاخص سوپراکسید دیسموتاز در گروههای مختلف تفاوت معنیدار آماری نداشت )P> 05.0 ،)در حالیکه میانگین شاخص کاتالاز در گروههای مختلف تفاوت معنیدار آماری بدست آمد )P<05.0 .)همچنین این نتایج نشان داد که حضور همزمان جیوه و نانوذرات نقره باعث افزایش میزان شاخصهای سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز در بافت آبشش شده است، ولیکن این افزایش غلظت اختلاف معنیدار آماری نداشت)P> 05.0 .)نتیجهگیری: براساس نتایج این مطالعه، در کوتاه مدت حضور همزمان جیوه و نانوذرات نقره در محیط-های آبی میتواند اثر تشدیدکنندگی بر میزان شاخص کاتالاز در بافت آبشش داشته باشد.

کلیدواژه ها:

سوپراکسید دیسموتاز ، کاتالاز ، نانوسم شناسی ، ماهی