خانه کودکان بی سرپرست با رویکرد الگوهای اسلامی

سالهای اولیه زندگی کودک، در شکلگیری شخصیتاش از اهمیت زیادی برخوردار است. بسیاری از نمونههای موجود، گواه این است که شرایط پرورشگاههایی که به صورت موسسهای و جدای از فضای شهری اداره میشوند، پاسخگوی نیاز کودکان بی سرپرست نمیباشند. پرورشگاه، خانه کودک است که در طراحی آن هم سکونت و هم آموزش مطرح میشود. در بحث سکونت، احساس تعلق کودک به محیطی که در آن زندگی میکند مطرح میشود و در آموزش، مساله ارتقای یادگیری کودک اهمیت زیادی دارد. در این پروژه هدف اصلی، ساخت مرکز نگهداری از کودکان در محیطی دلچسب می- باشد تا کودک، تجربههای کودکان دیگر، یعنی بودن در خانه و در مقیاس دیگر، عضو جامعه بودن را احساس کند. از دیدگاههای اساسی این طرح، کوچکسازی گروههای زندگی و تجمع آنان در واحدهای مسکونی مختص به هر شبه خانواده میباشد. اختصاص فضایی متعلق به کودک در این مجموعه، احساس تعلق و بودن در خانهای مختص به خود را افزایش میدهد. روش تحقیقی که در این رساله مورد استفاده قرار گرفته، تلفیق نظری و استدلال منطقی می-باشد. کودکان بیسرپرست، دوران کودکی خود را جدای از جامعه سپری میکنند و زمانی پا به عرصه جامعه میگذارند که مفهوم جدای از جامعه بودن، در ذهن آنها شکل گرفته شده است بنابراین اولین قدم، انتخاب سایت مناسبی، برای قرارگیری مرکز نگهداری کودکان بیسرپرست است تا ارتباط لازم را با جامعه برقرار کند. قرارگیری این مرکز درهمسایگی محله پیشنهاد میشود. فضاهای آموزشی در داخل سایت، حلقه اتصال محله با این مرکز میباشد. کودک از طریق تماس با گروههای سنی مختلف، نقش اعضای مختلف جامعه را درک میکند. در این رساله با مطالعه در روانشناسی کودک و به خصوص کودک بیسرپرست و استفاده از مطالعات انجام شده به طراحی مرکزی برای اسکان دادن کودکان بی- سرپرست و تمرکز بر آموزش دادن آنان پرداخته خواهد شد

کلیدواژه ها:

بی سرپرستی ، پرورشگاه ، نگهداری کودکان ، جامعه